CAP. VI.
PAtet igitur ex biſce quæ diximus, infinitum corpus in
11Hîc declarat
Ārift. quomo-
do infinitñ eſt.
& quomodo
non eſt. ratione rerum actu non eſſe, atqui constat impoßibi-
lium euenire complura, ſi non ſit ſimpliciter infinitũ. Tem-
poris enim erit aliquod principium, atq; finis. & magnitu-
dines, nõ erunt in magnitudines diuiſibiles. Numerus etiam
infinitus non erit. Cùm igitur his hoc pacto determinatis
neutra pars aſſerenda eſſe uideatur, arbitro profectò, mo-
deratoreq́; eſt opus, atque patet partim eſſe, partim non
eſſe. Dicιtur itaque quippiam eſſe, aut potentia, aut actu:
& infinitum eſſe additione, ac etiam diuiſione. Magnitudo
autem actu quidem infinita non eſt, uti diximus, diuiſione
autem eſt: non eſt enim difficile, lineas indiuiduas è medio
tollere. Restat igitur, infinitum in ratione rerum poten-
tia eſſe. Non oportet autem infinitum potentia ſic acci-
pere, ut actu tandem euadat: quemadmodum ſi poteſt hoc
ſtatua eſſe, erit hoc ſtatua, tandem. Sed cùm multipliciter
quippiam eſſe dicatur, perinde eſt infinitum, ut dies eſt, atq;
ludus, ex eo quia fit aliud, atq; aliud ſemper: nam in bis eſt
eſſe potentia, atq; actu. Eſt enim Olympicus ludus, & quia
fieri poteſt, & quia fit. Patet autem in finitum, in tempore
diuerſo modo, & in bominibus, & in diuiſione magnitudi-
num eſſe omnino: nanque hoc modo eſt infinitum, ut ſem-
per aliud, aliudq́; ſumatur: & id quod accipitur, ſit quidem
finitum, at aliud, atque aliud ſemper. Quare non oportet
infinitum perinde accipere atque hoc aliquid, ut
11Hîc declarat
Ārift. quomo-
do infinitñ eſt.
& quomodo
non eſt. ratione rerum actu non eſſe, atqui constat impoßibi-
lium euenire complura, ſi non ſit ſimpliciter infinitũ. Tem-
poris enim erit aliquod principium, atq; finis. & magnitu-
dines, nõ erunt in magnitudines diuiſibiles. Numerus etiam
infinitus non erit. Cùm igitur his hoc pacto determinatis
neutra pars aſſerenda eſſe uideatur, arbitro profectò, mo-
deratoreq́; eſt opus, atque patet partim eſſe, partim non
eſſe. Dicιtur itaque quippiam eſſe, aut potentia, aut actu:
& infinitum eſſe additione, ac etiam diuiſione. Magnitudo
autem actu quidem infinita non eſt, uti diximus, diuiſione
autem eſt: non eſt enim difficile, lineas indiuiduas è medio
tollere. Restat igitur, infinitum in ratione rerum poten-
tia eſſe. Non oportet autem infinitum potentia ſic acci-
pere, ut actu tandem euadat: quemadmodum ſi poteſt hoc
ſtatua eſſe, erit hoc ſtatua, tandem. Sed cùm multipliciter
quippiam eſſe dicatur, perinde eſt infinitum, ut dies eſt, atq;
ludus, ex eo quia fit aliud, atq; aliud ſemper: nam in bis eſt
eſſe potentia, atq; actu. Eſt enim Olympicus ludus, & quia
fieri poteſt, & quia fit. Patet autem in finitum, in tempore
diuerſo modo, & in bominibus, & in diuiſione magnitudi-
num eſſe omnino: nanque hoc modo eſt infinitum, ut ſem-
per aliud, aliudq́; ſumatur: & id quod accipitur, ſit quidem
finitum, at aliud, atque aliud ſemper. Quare non oportet
infinitum perinde accipere atque hoc aliquid, ut