Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575

Page concordance

< >
Scan Original
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
< >
page |< < of 316 > >|
1habent: eam ob rem corporum ſimplicium, quæ elementa voca
tur, definitio per quietem data eorumdem definitioni per mo­
tum quauis ratione inuentæ, est omnino præferenda, quod
Ariſtoteles tetigiſſe viſus eſt libro primo de cælo particula de­
cimaſeptima: vbi grauia, & leuia non per quietem, ſed per motum
pingui, et craſſa minerua ſe definiuiſſe teſtatur; donec per quie
tem accuratius, ac diligentius elementorum natura diſputetur,
quod quarto lib.de cælo præstitum fuiſſe nemo eſt qui neſciat.
Quæ Themiſtius contra Ariſtotelem ſcripſit de gra
uium, & leuium definitione.
Cap. XXIX.
EXPLODENDVS est hoc loco Themiſtius, qui has
grauium, & leuium definitiones per eorumdem motum,
& quietem datas, rem quamlibet definitam complecti non
credidit; & multa, de quibus hæ definitiones dicuntur, quæ nec
grauia ſunt nec leuia, ratus eſt inueniri: quod terra ſua ipſius
natura ponderoſa, in aere ſuſpenſa deorſum non feratur, quæ
tamen terra eſt & grauis: ergò non quodlibet graue deorſum
tendit.
Quin etiam terra, dum in centro quieſcit, ibi ſtat im­
mota, & deorſum non citatur: cum locus centro inferior in na
tura non detur, ad quem aliquod ponderoſum corpus deſcendat:
terra ergò, quòd in centro stat immota, & deorſum non cita­
tur, est grauis: ſi graue id eſt, quod in centro quieſcit, & non
deſcendit: ergò graue illud non est, quod deſcendit, ſed graue
id eſt; quod stat immotum.
Idem de leuissimo igni dicendum, qui apud nos genitus, &
quo minus aſcendat ab aliquo impeditus, ad ſuperam huius infe­
rioris mundi oram, vbi nunc luna eſt, non attollitur, & in ſuo pro
prio naturalique loco exiſtens ſurſum altius non euolat: cum

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index