Lucretius, De rerum natura: Libri Sex (Vol. I, Text), 1893

Page concordance

< >
Scan Original
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
< >
page |< < of 258 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap n="2">
            <p type="main">
              <s id="s.000436">
                <pb xlink:href="082/01/067.jpg" pagenum="105"/>
              denique nos ipsi caecis quaecumque tenebris
                <lb/>
              tangimus, haud ullo sentimus tincta colore.</s>
              <lb/>
              <s id="s.000437">quod quoniam vinco fieri, nunc esse docebo
                <lb/>
              omnis enim color omnino mutatur in omnis;
                <lb/>
              quod facere haud ullo debent primordia pacto;
                <lb/>
              immutabile enim quiddam superare necessest,
                <lb/>
              ne res ad nilum redigantur funditus omnes
                <lb/>
              nam quodcumque suis mutatum finibus exit,
                <lb/>
              continuo hoc mors est illius quod fuit ante.</s>
              <lb/>
              <s id="s.000438">proinde colore cave contingas semina rerum,
                <lb/>
              ne tibi res redeant ad nilum funditus omnes.
                <lb/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000439">Praeterea si nulla coloris principiis est
                <lb/>
              reddita natura et variis sunt praedita formis,
                <lb/>
              e quibus omne genus gignunt variantque colores
                <lb/>
              propterea, magni quod refert semina quaeque
                <lb/>
              cum quibus et quali positura contineantur
                <lb/>
              et quos inter se dent motus accipiantque,
                <lb/>
              perfacile extemplo rationem reddere possis
                <lb/>
              cur ea quae nigro fuerint paulo ante colore,
                <lb/>
              marmoreo fieri possint candore repente;
                <lb/>
              ut mare, cum magni commorunt aequora venti,
                <lb/>
              vertitur in canos candenti marmore fluctus;
                <lb/>
              dicere enim possis, nigrum quod saepe videmus,
                <lb/>
              materies ubi permixta est illius et ordo
                <lb/>
              principiis mutatus et addita demptaque quaedam,
                <lb/>
              continuo id fieri ut candens videatur et album.</s>
              <lb/>
              <s id="s.000440">quod si caeruleis constarent aequora ponti
                <lb/>
              seminibus, nullo possent albescere pacto;
                <lb/>
              nam quocumque modo perturbes caerula quae sint,
                <lb/>
              numquam in marmoreum possunt migrare colorem. </s>
              <s id="s.000441">
                <lb/>
              sin alio atque alio sunt semina tincta colore
                <lb/>
              quae maris efficiunt unum purumque nitorem,
                <lb/>
              ut saepe ex aliis formis variisque figuris
                <lb/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>
Impressum