67941LIBER.
diſcurrere poteſt.
Quòd ſi ex his nullã diſquirat, in C pro-
fecta meminerit, ſi D aut C uestiget: quemadmodũ in G
profecta meminerit, ſi G aut F perquirat. Sin minus, in A:
& ita ordine perpetuo. Cur autẽ ab eodẽ principio in-
terim meminiſſe queat, interim nõ queat, cauſa eſt, quòd ex
eodem principio in multas parteis ire cõtingat: ueluti ex E
in F, aut in D Si igitur nõ per uetera ſimulacra diſcurrat,
ad id rapi ſolet, quod ſibi familiarius ppter cõſuetudinẽ
reddidit: iam enim cõſuetudo ipſa, in quandam naturã cõ-
migrauit. Quapropter quæ frequenter cogitamus, citò re-
miniſcimur: nã ut natura unũ alterũ ſequitur, ita et opera-
tione: quinimo frequens, multusq́; uſus naturã facit. Quo-
niam autẽ ſicut in naturalibus errata quædã naturæ, & for
tuita euenire ſolent, adhuc magis in conſuetis, quibus na-
tura non périnde ineſt, peccata quædam intercidunt: hinc
ſanè fit, ut nõnunquã animus huc illuc impellatur, præſer-
tim cùm à certo quodam initio auſpicatus, quouis aliò de-
uius fertur. Propterea cõtingere ſolet, ut cùm alicuius no-
minis meminiſſe uolumus, in alterũ conſimile, non in illud,
quaſi ſolœciſmũ cõmittentes incidamus. Ad hũc igitur mo
dũ, reminiſci accidit. Sed enim notitia tẽporis, ſiue illud cer-
tum, cõstitutumq́; habeatur, ſiue incertũ, & infinitũ, quàm
maximè neceſſaria existit. Eſt aũt aliquid, quo de pluri, mi
noriq́; tempore indic amus: cõſentaneumq́; eſt, ut quippiam
in nobis ſit, quod ſicut magnitudines, ita & tempus inter-
noſcat. Porrò magnitudines amplißimas, & quæ à nobis
procul abſunt, intelligere ſolet: non quòd intelligentia ipſa
(Græci dianœan uocãt) procedat foras, atq; ad eas ſeſe ap-
plicet, quẽ admodũ quidã de uiſu dixerunt (nam etiam ſi nõ
ſint, ex æ quo tamen intelliget) ſed per motũ, qui
fecta meminerit, ſi D aut C uestiget: quemadmodũ in G
profecta meminerit, ſi G aut F perquirat. Sin minus, in A:
& ita ordine perpetuo. Cur autẽ ab eodẽ principio in-
terim meminiſſe queat, interim nõ queat, cauſa eſt, quòd ex
eodem principio in multas parteis ire cõtingat: ueluti ex E
in F, aut in D Si igitur nõ per uetera ſimulacra diſcurrat,
ad id rapi ſolet, quod ſibi familiarius ppter cõſuetudinẽ
reddidit: iam enim cõſuetudo ipſa, in quandam naturã cõ-
migrauit. Quapropter quæ frequenter cogitamus, citò re-
miniſcimur: nã ut natura unũ alterũ ſequitur, ita et opera-
tione: quinimo frequens, multusq́; uſus naturã facit. Quo-
niam autẽ ſicut in naturalibus errata quædã naturæ, & for
tuita euenire ſolent, adhuc magis in conſuetis, quibus na-
tura non périnde ineſt, peccata quædam intercidunt: hinc
ſanè fit, ut nõnunquã animus huc illuc impellatur, præſer-
tim cùm à certo quodam initio auſpicatus, quouis aliò de-
uius fertur. Propterea cõtingere ſolet, ut cùm alicuius no-
minis meminiſſe uolumus, in alterũ conſimile, non in illud,
quaſi ſolœciſmũ cõmittentes incidamus. Ad hũc igitur mo
dũ, reminiſci accidit. Sed enim notitia tẽporis, ſiue illud cer-
tum, cõstitutumq́; habeatur, ſiue incertũ, & infinitũ, quàm
maximè neceſſaria existit. Eſt aũt aliquid, quo de pluri, mi
noriq́; tempore indic amus: cõſentaneumq́; eſt, ut quippiam
in nobis ſit, quod ſicut magnitudines, ita & tempus inter-
noſcat. Porrò magnitudines amplißimas, & quæ à nobis
procul abſunt, intelligere ſolet: non quòd intelligentia ipſa
(Græci dianœan uocãt) procedat foras, atq; ad eas ſeſe ap-
plicet, quẽ admodũ quidã de uiſu dixerunt (nam etiam ſi nõ
ſint, ex æ quo tamen intelliget) ſed per motũ, qui