Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

List of thumbnails

< >
61
61
62
62
63
63
64
64
65
65
66
66
67
67
68
68
69
69
70
70
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <pb pagenum="68" xlink:href="009/01/068.jpg"/>
            <p type="main">
              <s id="s.001277">
                <arrow.to.target n="marg78"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.001278">
                <margin.target id="marg78"/>
              78</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001279">Eodem cap. (
                <emph type="italics"/>
              Rurſum ſi eorundem; quæ ſunt ſub eodem nomine diuerſæ diffe­
                <lb/>
              rentiæ ſunt; vt coloris, qui eſt in corporibus, & in melodijs
                <emph.end type="italics"/>
              ) veteres Muſici can­
                <lb/>
              tilenas omnes ad tria genera reuocarunt, videlicet Enharmonicum, Chro­
                <lb/>
              maticum, & Diatonicum; quæ diſtinguebantur inuicem ex varia diuiſione
                <lb/>
              interuallorum, ex quibus ipſorum Monochordia conſtabant: ſiue ex varijs
                <lb/>
              vocum interuallis, v. g. quia in vno continebantur plures toni, vt in Diato­
                <lb/>
              nico; in alio plures dieſes, vt in Enharmonico; in tertio verò plura ſemito­
                <lb/>
              nia, vt in Chromatico: quæ vox deducitur à chroma, græco, quod latinis
                <lb/>
              eſt color; quare Chromaticum latinè redditur coloratum. </s>
              <s id="s.001280">Hic eſt igitur
                <lb/>
              color ille, quem hic Ariſt. innuit. </s>
              <s id="s.001281">quod genus forſitan à calore denomina­
                <lb/>
              batur, quòd ipſius notæ muſicales eſſent coloratæ, vt hoc modo ab alijs ge­
                <lb/>
              neribus dignoſceretur. quam conſuetudinem exiſtimat Zarlinus cap. 46. ſe­
                <lb/>
              cundæ partis, etiam noſtra tempeſtate aliquo modo perſeuerare, cum vi­
                <lb/>
              deamus in organis, & alijs huiuſmodi inſtrumentis, quæ pinnas, vulgò ta­
                <lb/>
              ſtos, habent; illas inquam pinnas, quæ chromaticis interuallis deputatæ
                <lb/>
              ſunt, colore nigro tinctas eſſe.</s>
            </p>
          </chap>
          <chap>
            <p type="head">
              <s id="s.001282">
                <emph type="italics"/>
              Libro Quarto.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001283">
                <arrow.to.target n="marg79"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.001284">
                <margin.target id="marg79"/>
              79</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001285">Cap. 1. loco 10. (
                <emph type="italics"/>
              Si quis inſecabiles ponens lineas
                <emph.end type="italics"/>
              ) nonnulli antiquorum
                <lb/>
              Philoſophorum putarunt omnia ex indiuiſibilibus componi, vt Demo­
                <lb/>
              critus, & Leucippus, & propterea dixerunt, etiam lineas conſtare ex lineis
                <lb/>
              quibuſdam adeò paruis, quæ omnino eſient inſecabiles, ſeu indiuiſibiles: de
                <lb/>
              quibus plura in libello de line is inſecabilibus.</s>
            </p>
          </chap>
          <chap>
            <p type="head">
              <s id="s.001286">
                <emph type="italics"/>
              Libro Sexto.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001287">
                <arrow.to.target n="marg80"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.001288">
                <margin.target id="marg80"/>
              80</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001289">Cap. 2. loco 32. (
                <emph type="italics"/>
              Vt qui lineam definiunt longitudinem ſine latitudine eſſe
                <emph.end type="italics"/>
              )
                <lb/>
              ſupponimus lectorem intellexiſſe definitiones ſaltem primi Elem. in­
                <lb/>
              ter quas definitio lineæ eſt ſecunda,
                <expan abbr="cademq́">eademque</expan>
              ; cum hac Ariſtotelis.</s>
            </p>
          </chap>
          <chap>
            <p type="head">
              <s id="s.001290">
                <emph type="italics"/>
              Libro Octauo.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001291">
                <arrow.to.target n="marg81"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.001292">
                <margin.target id="marg81"/>
              81</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001293">Cap. 2. loco 41. (
                <emph type="italics"/>
              Videntur autem in diſciplinis, ſeu Mathematicis quædam
                <lb/>
              ob definitionis defectum non facile deſcribi; vt & quoniam, quæ ad latus ſe­
                <lb/>
              cat planum linea, ſimiliter diuidit & lineam, & locum: definitione autem dicta,
                <lb/>
              ſtatim manifeſtum eſt, quod dicitur, nam eandem ablationem habent loca, & linea,
                <lb/>
              ſive latus planæ figuræ, est autem definitio eiuſdem proportionis hæc
                <emph.end type="italics"/>
              ) mendosè
                <lb/>
              legitur à nonnullis (
                <emph type="italics"/>
              Eſt distem definitio eiuſdem orationis hæc
                <emph.end type="italics"/>
              ) quos puto de­
                <lb/>
              ceptos ab æquiuoco
                <foreign lang="grc">λσγους</foreign>
              quod & orationem, & rationem, ſiue proportio­
                <lb/>
              nem ſignificat: hic autem ſignificare proportionem res ſubrecta ſatis mani­
                <lb/>
              feſtat. </s>
              <s id="s.001294">Notandum poſtea cum Alexandro (quod & ſuperius alias commo­
                <lb/>
              nui in cap. de Priori, & alibi) per verbum (Deſcribi) ſignificari hoc loco
                <lb/>
              geometricè demonſtrare, quoniam Geometræ
                <expan abbr="">non</expan>
              niſi adhibitis deſcriptio­
                <lb/>
              nibus, ſeu figuris demonſtrant. </s>
              <s id="s.001295">Vult autem Ariſt. exemplo mathematico
                <lb/>
              oſtendere, difficile eſſe diſputare, aut
                <expan abbr="argumẽtari">argumentari</expan>
              , niſi prius rectè aſſignetur </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>