68749LIBER.
comitatur, qua animal &
uidere, &
audire ſe ſentit (non
enim uiſu ſeuidere uidet, nec uiſu, aut gustu iudicat, iudt-
carèue poteſt distare dulce ab albo, neq; ſeorſum, neq; ſi-
mul utroq; : ſed particula quadam communi, quæ adiuncta
ſenſibus omnibus ſit: nam ſenſus unus eſt, & etiam prin-
cipale ſenſorium unum, ratio tamen ſenſioni cuiuſque ge-
neris, ut ſoni, & coloris non una, ſed alia, & alia: hæc au-
tem cum tactu maximè coniuncta eſt: nam tactus à cæteris
ſenſibus diuelli poteſt, ab hoc, cæterinon poſſunt: quæ o-
mnia in cõmẽtarijs de anima explicata ſunt. hinc profectò
constat ſomnum, & uigiliam, affectionẽ huius eſſe. Ideoq́; ,
animalibus cũctis ineſt: etenim tactum unum, omnia poßi-
dent. Nam ſi ſopor irrepat, quia ſenſus omnes affician-
tur, abſurdum ſanè fuerit eos ſimul feriari, & immobiles
perſistere, quos neque neceſſe eſt, neq; poßibile quodam-
modo, ſimul in opera eſſe, ac pelli: cùm magis conſentaneũ
uideatur, ut ſimul operentur, quàm ut ſimul quieſcant.
Quod autem nunc de hiſce dicimus, rationi conſonum eſt:
nam cùm ſenſus, qui cæteris alijs præeſt, & quo cæteri ſeſe
conferunt, afficitur, neceſſariò & reliqui omnes conſen-
tiunt: at ſi quiſpiam existis elangueſcat, & impotens ſen-
tiendi reddatur, non continuò neceſſe eſt illum flaccere, &
uiribus destitui. Constat autem multis argumentis,
ſomnum non ea re conſistere, quòd otioſi ſenſus ſint, nec
eis utatur, anima quodq́; ſentire non poßint. Nam cùm
quis animo linquitur, tale quid euenire constat: quando
defectus animæ, non niſi nexus quidam, & impotentia
ſenſuum eſt. Idem, & in delirijs quibuſdam contingere
poteſt. Præterea, quibus uenæ iugulares apprehendun-
tur, aſtringunturq́; , eripi ſenſus aſſolent. Verùm
enim uiſu ſeuidere uidet, nec uiſu, aut gustu iudicat, iudt-
carèue poteſt distare dulce ab albo, neq; ſeorſum, neq; ſi-
mul utroq; : ſed particula quadam communi, quæ adiuncta
ſenſibus omnibus ſit: nam ſenſus unus eſt, & etiam prin-
cipale ſenſorium unum, ratio tamen ſenſioni cuiuſque ge-
neris, ut ſoni, & coloris non una, ſed alia, & alia: hæc au-
tem cum tactu maximè coniuncta eſt: nam tactus à cæteris
ſenſibus diuelli poteſt, ab hoc, cæterinon poſſunt: quæ o-
mnia in cõmẽtarijs de anima explicata ſunt. hinc profectò
constat ſomnum, & uigiliam, affectionẽ huius eſſe. Ideoq́; ,
animalibus cũctis ineſt: etenim tactum unum, omnia poßi-
dent. Nam ſi ſopor irrepat, quia ſenſus omnes affician-
tur, abſurdum ſanè fuerit eos ſimul feriari, & immobiles
perſistere, quos neque neceſſe eſt, neq; poßibile quodam-
modo, ſimul in opera eſſe, ac pelli: cùm magis conſentaneũ
uideatur, ut ſimul operentur, quàm ut ſimul quieſcant.
Quod autem nunc de hiſce dicimus, rationi conſonum eſt:
nam cùm ſenſus, qui cæteris alijs præeſt, & quo cæteri ſeſe
conferunt, afficitur, neceſſariò & reliqui omnes conſen-
tiunt: at ſi quiſpiam existis elangueſcat, & impotens ſen-
tiendi reddatur, non continuò neceſſe eſt illum flaccere, &
uiribus destitui. Constat autem multis argumentis,
ſomnum non ea re conſistere, quòd otioſi ſenſus ſint, nec
eis utatur, anima quodq́; ſentire non poßint. Nam cùm
quis animo linquitur, tale quid euenire constat: quando
defectus animæ, non niſi nexus quidam, & impotentia
ſenſuum eſt. Idem, & in delirijs quibuſdam contingere
poteſt. Præterea, quibus uenæ iugulares apprehendun-
tur, aſtringunturq́; , eripi ſenſus aſſolent. Verùm