69052ARIST. DESOM. ETVIGIL.
non poteſt, nam ſomnium, quodammodo ſenſum eſt.
Sed de
ſomnio inferius dißeretur. Cur autem experrecti inſomnia
meminerint, quæ uerò per ſomnum quaſi uigilantes geſſe-
rint non meminerint, explicatum in problematis eſt.
ſomnio inferius dißeretur. Cur autem experrecti inſomnia
meminerint, quæ uerò per ſomnum quaſi uigilantes geſſe-
rint non meminerint, explicatum in problematis eſt.
Hîc Āriſto, quid ſomnus quidq́;
vigilia declarat, &
vnde.
CAP. III.
_P_Roximũ ab ijs, quæ diximus, eſt, ut quibus factis, &
unde affectionis huius origo, ſomni inquã, & uigiliæ
proueniat, tractetur, exponaturq́; . Sanè cùm animal ubi ſen
ſum habet, tum primũ ali et creſcere oporteat, ſitq́; alimẽ-
tum nouißimũ ſanguineis ſanguis, exanguibus quod ſan-
guini proportione reſpondet, atq; uenæ conceptacula ſan-
guinis ſint, uenarũ autẽ initiũ cor, id quod ex diſſectionibus
perſpici poteſt: cibũ utiq; illum, qui per hos ingeri ſolet, in
loca ſua receptũ euaporari in uenas, inibiq́; mutatũ in ſan-
guinem uerti, & mox principiũ ipſum adire conſtat. Quæ
quanquàm in libro de alimẽto dicta ſunt, tamen nũc repeti
oportet, ad hoc ut principia motionis cõtẽplemur, & quid
ſustinẽte parte ſenſitiua ſomnus & uigilia cõtingat. Nec
enim ſomnus, quæcunq; impotentia ſenſuũ eſt, ut diximus:
nam & demẽtia, & præfocatio, & animi defectus, talem
impotentiã adferre poteſt. Iam uerò accidit, ut & quidem
per forte animi deliquiũ, quippiã imaginarẽtur. Hoc igitur
aliquã habet cõtrouerſiam. Nam ſi defectũ animo dormi-
re cõtingat, cõtinget etiã ut imaginatio illa inſomnium fit.
Porrò multa dicũt, qui ita uehementer tentantur, quiq́; ex-
tinctorũ ſpeciẽ præferũt. De ꝗbus oibus eãdẽ eſſe rationẽ
putandũ eſt. Sed enim, uti iam diximus, nõ omnis impoten-
tia ſentiendi ſomnus eſt, ſed ea ſolùm, quam diuaporatio
cõmittit alimenti: quod enim ſurſum halat,
unde affectionis huius origo, ſomni inquã, & uigiliæ
proueniat, tractetur, exponaturq́; . Sanè cùm animal ubi ſen
ſum habet, tum primũ ali et creſcere oporteat, ſitq́; alimẽ-
tum nouißimũ ſanguineis ſanguis, exanguibus quod ſan-
guini proportione reſpondet, atq; uenæ conceptacula ſan-
guinis ſint, uenarũ autẽ initiũ cor, id quod ex diſſectionibus
perſpici poteſt: cibũ utiq; illum, qui per hos ingeri ſolet, in
loca ſua receptũ euaporari in uenas, inibiq́; mutatũ in ſan-
guinem uerti, & mox principiũ ipſum adire conſtat. Quæ
quanquàm in libro de alimẽto dicta ſunt, tamen nũc repeti
oportet, ad hoc ut principia motionis cõtẽplemur, & quid
ſustinẽte parte ſenſitiua ſomnus & uigilia cõtingat. Nec
enim ſomnus, quæcunq; impotentia ſenſuũ eſt, ut diximus:
nam & demẽtia, & præfocatio, & animi defectus, talem
impotentiã adferre poteſt. Iam uerò accidit, ut & quidem
per forte animi deliquiũ, quippiã imaginarẽtur. Hoc igitur
aliquã habet cõtrouerſiam. Nam ſi defectũ animo dormi-
re cõtingat, cõtinget etiã ut imaginatio illa inſomnium fit.
Porrò multa dicũt, qui ita uehementer tentantur, quiq́; ex-
tinctorũ ſpeciẽ præferũt. De ꝗbus oibus eãdẽ eſſe rationẽ
putandũ eſt. Sed enim, uti iam diximus, nõ omnis impoten-
tia ſentiendi ſomnus eſt, ſed ea ſolùm, quam diuaporatio
cõmittit alimenti: quod enim ſurſum halat,