Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

Page concordance

< >
Scan Original
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000748">
                <pb pagenum="66" xlink:href="025/01/070.jpg"/>
              certè libro, quem de motu naturali accelerato edidit, ita de hoc argumen­
                <lb/>
              to ſcripſit, vt nullum poſt ſe dubium reliquerit. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000749">
                <emph type="italics"/>
              Chryſocom.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000750"> Hic lapis te petit, Antime, vtpote qui, ſi rectè memini,
                <lb/>
              contra Galileum ſcripſiſti, aliamque induxiſti motus naturaliter accele­
                <lb/>
              rati progreſſionem. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000751">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000752"> Contra Galileum nihil me vnquam ſcripſiſſe memini; è qui­
                <lb/>
              dem Monſnerius meus tractatum de motu locali, ex meis prælectionibus
                <lb/>
              excerptum edidit, nihil tamen in eo contra Galileum. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000753">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000754"> Immò ex profeſſo Galileum, ſub Monſnerij nomine, im­
                <lb/>
              pugnas, nec tibi, opinor, è memoria excidit? </s>
              <s id="s.000755">nempe Galileus docet, &,
                <lb/>
              ni fallor, demonſtrat, motum gravium accelerari iuxta progreſſionem geo­
                <lb/>
              metricam, ſecundùm quam decurſa ſpatia ſunt vt temporum quadrata, ac
                <lb/>
              proinde ſi primo tempore decurrat ſpatium 1. ſecundo æquali decurrit 3.
                <lb/>
              tertio 5. quarto 7. atque ita conſequenter ſecundum ſeriem numerorum
                <lb/>
              imparium, tu verò, Antime, vis, hanc ſeriem fieri ſecundùm progreſſio­
                <lb/>
              nem Arithmeticam ſimpliorem numerorum 1.2.3.4.&c. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000756">
                <emph type="italics"/>
              Chryſoc.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000757"> Si rectè memini, Antime, omnibus experimentis hypotheſis
                <lb/>
              tua repugnat; nam etiam ſumma quandoque altitudo ſumpta fuerit, Flo­
                <lb/>
              rentiæ, Romæ, Bononiæ, & vt audio, in Gallia paſſim, quantum tamen
                <lb/>
              peritiſſimorum hominum oculis credendum eſt, prima progreſſio illa Ga­
                <lb/>
              lileana in decurſis æquali tempore ſpatiis ſemper apparuit. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000758">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000759"> Summoperè lætor & gaudeo, quod ſive caſu, ſive ſtudio, hu­
                <lb/>
              juſce rei mentio à vobis facta fuerit; dico igitur, iterumque atteſtor, ac
                <lb/>
              tertiò, nec meam hypotheſim experimentis repugnate, nec à Galileana
                <lb/>
              diſcrepare in communi ſententia quantitatis, tum continuæ, tum diſcretæ;
                <lb/>
              nempe, vt probè ſcitis, res quantitatis eas difficultates continet, quas huc
                <lb/>
              vſque nemo ita ſolvit vt ſolutio vel omnibus arriſerit, vel etiam illius aſ­
                <lb/>
              ſertoribus difficilis viſa non fuerit, in tempore præſertim explicando; ſunt
                <lb/>
              enim qui capere nequeunt, vt quidquid temporis eſt, ab eo, quod non
                <lb/>
              eſt, ſed fuit, vel erit, omnino diſtinctum, inſtans indiviſibile non ſit; ſic
                <lb/>
              enim diviſibile eſt in plura, ergo plura temporis ſimul exiſtunt, quod di­
                <lb/>
              ci nequit ; ſi autem ea in quæ eſt diviſibile, non ſunt quidem, ſed vel fue­
                <lb/>
              runt, vel erunt; ergo id quod eſt, quidquid ſit, ab iis omnino diſtingui­
                <lb/>
              tur; cùm repugnet, idem ſimul eſſe & non eſſe, igitur illud quod eſt, ab
                <lb/>
              omni alio, quod non eſt, diſtinctum, inſtans eſt, indiviſibile eſt: nec ju­
                <lb/>
              vat à nonnullis dici, tempus eſſe fluenter; nempe fluenter eſſe; nihil eſt
                <lb/>
              aliud, quàm vnum eſſe, ſeu fluere poſt aliud, nec-plura ſimul eſſe poſſe; ſi
                <lb/>
              quid dicatur aliud, multorum captum & mentem ſuperat. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000760">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000761"> Ad quid hæc: Galileus enim docet, componi tempus ex in­
                <lb/>
              ſtantibus iiſque Mathematicis. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000762">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000763"> Sat ſcio; ſed cùm alij huiuſmodi inſtantia minimè admittant,
                <lb/>
              partibus dumtaxat in infinitum diviſibilibus, vel ſinitis contenti inſtan­
                <lb/>
              tibus, ſcilicet phyſicis, dico hypotheſim Galilei circa progreſſionem mo­
                <lb/>
              tus accelerati, habere quidem locum in hypotheſi inſtantium infinitorum,
                <lb/>
              vel partium infinitarum, non ramen in hypotheſi finitorum inſtantium </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>