Guevara, Giovanni di, In Aristotelis mechanicas commentarii, 1627

Page concordance

< >
Scan Original
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
< >
page |< < of 303 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap id="N10019">
            <p id="N11E25" type="main">
              <s id="N11E44">
                <pb pagenum="62" xlink:href="005/01/070.jpg"/>
              adueniente valida percuſſione, vt quæ per malleúm ſuper ba­
                <lb/>
              ſim adactum fieri conſueuit, facilè totum cuneum cogit ad­
                <lb/>
              mittere,
                <expan abbr="proindeq.">proindeque</expan>
              partes molis ab inuicem ſecedere, quod
                <lb/>
              eſt molem ipſam ſcindi, ac diuidi. </s>
              <s id="N11E5E">Cunei ergo figura ſic de­
                <lb/>
              lineanda cenſuimus ex quadrata baſi ABCD, excitando
                <lb/>
              ſuperficiem quadrangularem DBEF, ac aliam triangula­
                <lb/>
              rem CDE, quæ ſimul cum ſuis oppoſitis omnes quatuor
                <lb/>
              deſinant, ac terminentur in aciem EF. </s>
            </p>
            <figure id="id.005.01.070.1.jpg" xlink:href="005/01/070/1.jpg" number="16"/>
            <p id="N11E6E" type="main">
              <s id="N11E70">Refertur auté hoc quoque inſtru­
                <lb/>
              mentum ad vecté, eo quod ex duplici
                <lb/>
              vecte videatur conſtare, vt infra quęſt.
                <lb/>
              </s>
              <s id="N11E78">17. ex Ariſtotele magis ex profeſſo
                <lb/>
              probabitur. </s>
              <s id="N11E7D">Etenim ſi conſiderentur
                <lb/>
              duo eius latera, quæ ex baſi in aciem
                <lb/>
              terminantur, vt CE, & DE non ſe­
                <lb/>
              cus ac duo vectes ſibi inuicem obuer­
                <lb/>
              ſi, & cóntra conantes reperientur, quo­
                <lb/>
              rum
                <expan abbr="vtiq;">vtique</expan>
              fulcimenta ſunt partes ſcin­
                <lb/>
              dendi corporis vtrinque conſtitutæ vt
                <lb/>
              GH, quibus intrando cuneus innititur. </s>
              <s id="N11E92">Onera verò ſunt re­
                <lb/>
                <figure id="id.005.01.070.2.jpg" xlink:href="005/01/070/2.jpg" number="17"/>
                <lb/>
              reliquæ eiuſdem corporis partes
                <lb/>
              ſucceſsiuè dimouendę, & adinui­
                <lb/>
              cem ſeparándæ per aciem intran­
                <lb/>
              tem vbi E, vt in propoſita figu
                <lb/>
              ra eſt l, & K. </s>
              <s id="N11EA6">Nam pars vbi K
                <lb/>
              eſt onus reſpectu vectis CE in­
                <lb/>
              nixæ in G; & pars vbi I, eſt
                <lb/>
              onus reſpectu vectis DE innixæ
                <lb/>
              in H. </s>
              <s id="N11EB2">Et extrema in quibus ap­
                <lb/>
              plicatur potentia ſunt initia ipſo­
                <lb/>
              rum laterum ex parte baſis vbi
                <lb/>
              fit tota percuſſio, nempe vbi C
                <lb/>
              & D, quæ omnia apertiſſimè
                <lb/>
              citata quæſtione amplius conſta­
                <lb/>
              bunt. </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>