70466ARIST. DE INSOMNIIS
animaduertat, apparebit quidem, ſed non uidebitur:
ita &
in ſomno, ſi quis ſe dormire intelligat, & affectionem eam
ſentiat, cui ſenſus ſenſariæ partis addictus eſt, apparebit
quidem ei quod ſomniat, ſed ſecum dicet, quanqua apparet
hoc Coriſcus eſſe, non tamen eſt Coriſcus: nam ſæpe euenit,
ut quis dormiendo in animo ſuo dicat, ſomnium eſſe quod
uidet. Quòd ſi dormire ſe neſciat, nihil imaginationi con-
tradicet. Quòd autem uera ſint quæ dicimus, quodq́; mo-
tiones imaginariæ in ſenſuum officinis diuerſentur, certum
apertumq́; eſt, ſi quis adhibito animo conetur meminiſſe
eorum, quæ nobis obdormiſcentibus, & excitatis, experge-
factisq́; accidunt. Interdum enim qui à ſomno recens ex-
cuſſus ſit, deprehendet ſimulacra, quæ ſe illi per quietem
obtulerant, eſſe motiones, quæ in ſenſorijs ſunt: nam pue-
ris nonnullis uel planè uigilantibus, aſpectantibusq́; , quan-
uis tenebricoſus ſit locus, tamen multæ imagines apparent,
quæ moueri uidẽtur, ita ut illi ſe præ metuſæpe intra ſtra-
gulũ occulãt. Ex his itaq; omnibus colligi debet, ſomnium
eſſe uiſum quidem aliquod, ſed quod in ſomno ſeſe offe-
rat: nam neq; fimulacra ea, de quibus pauló antè diximus,
inſomnia ſunt, neque aliud quic quam quod ſolutis ſenſibus
appareat. Sed neque quicquid in ſomno ſe præſentat, info-
mnium eſt. Nam primo quidem nonnullis euenit, ut ſonum,
& lucem, & ſaporem, & contrectationem quodammodo
ſentiant, ſed languidè tamen, & quaſi de longinquo: iam
enim qui inter quieſcẽdum cernebãt, & mox excitati ſue-
re, lumen lucernæ quod dormientes, utrebantur, exiliter
uidebant, protinus ubi expergefacti fuerunt, uerũ lucernæ
lumen fuiſſe deprehẽdere, Sed & qui canũ, & gallinaceo-
rum uoces debiliter exaudire ſibi uidebantur, mox
in ſomno, ſi quis ſe dormire intelligat, & affectionem eam
ſentiat, cui ſenſus ſenſariæ partis addictus eſt, apparebit
quidem ei quod ſomniat, ſed ſecum dicet, quanqua apparet
hoc Coriſcus eſſe, non tamen eſt Coriſcus: nam ſæpe euenit,
ut quis dormiendo in animo ſuo dicat, ſomnium eſſe quod
uidet. Quòd ſi dormire ſe neſciat, nihil imaginationi con-
tradicet. Quòd autem uera ſint quæ dicimus, quodq́; mo-
tiones imaginariæ in ſenſuum officinis diuerſentur, certum
apertumq́; eſt, ſi quis adhibito animo conetur meminiſſe
eorum, quæ nobis obdormiſcentibus, & excitatis, experge-
factisq́; accidunt. Interdum enim qui à ſomno recens ex-
cuſſus ſit, deprehendet ſimulacra, quæ ſe illi per quietem
obtulerant, eſſe motiones, quæ in ſenſorijs ſunt: nam pue-
ris nonnullis uel planè uigilantibus, aſpectantibusq́; , quan-
uis tenebricoſus ſit locus, tamen multæ imagines apparent,
quæ moueri uidẽtur, ita ut illi ſe præ metuſæpe intra ſtra-
gulũ occulãt. Ex his itaq; omnibus colligi debet, ſomnium
eſſe uiſum quidem aliquod, ſed quod in ſomno ſeſe offe-
rat: nam neq; fimulacra ea, de quibus pauló antè diximus,
inſomnia ſunt, neque aliud quic quam quod ſolutis ſenſibus
appareat. Sed neque quicquid in ſomno ſe præſentat, info-
mnium eſt. Nam primo quidem nonnullis euenit, ut ſonum,
& lucem, & ſaporem, & contrectationem quodammodo
ſentiant, ſed languidè tamen, & quaſi de longinquo: iam
enim qui inter quieſcẽdum cernebãt, & mox excitati ſue-
re, lumen lucernæ quod dormientes, utrebantur, exiliter
uidebant, protinus ubi expergefacti fuerunt, uerũ lucernæ
lumen fuiſſe deprehẽdere, Sed & qui canũ, & gallinaceo-
rum uoces debiliter exaudire ſibi uidebantur, mox