Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

Page concordance

< >
Scan Original
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000763">
                <pb pagenum="67" xlink:href="025/01/071.jpg"/>
              phyſicorum; hîc non diſcutio cauſæ merita, ne ſaltem extra chorum; id
                <lb/>
              vnum dumtaxat dico, illam progreſſionem alteri præferendam eſſe, quæ &
                <lb/>
              vtrique quantitatis hypotheſi ſatisfacit, & ipſis experimentis non repu­
                <lb/>
              gnat: quòd autem progreſſio Galileana in hypotheſi finitorum inſtan­
                <lb/>
              tium non ſubſiſtat, perſpicuè demonſtro; Sit enim motus quiſpiam natu­
                <lb/>
              ralis, qui duret per 4. inſtantia, in quorum primo, mobile acquirat ſpa­
                <lb/>
              tium 1. in ſecundo 3. in tertio 5. in quarto 7. cùm velocitas creſcat, vt
                <lb/>
              tempus, in ſecundo inſtanti velocitas erit dupla, quomodo igitur acquiri­
                <lb/>
              tur triplum ſpatium? </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000764">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000765"> Nihil facilius triangulo Galileano, in quo res iſta clariſſi­
                <lb/>
                <figure id="id.025.01.071.1.jpg" xlink:href="025/01/071/1.jpg" number="21"/>
                <lb/>
              mè demonſtratur: Sit enim triangulum AEI, ſit
                <lb/>
              tempus diviſum in 4.partes æquales, & primo tempo­
                <lb/>
              re AB, ſpatium acquiſitum ſit triangulum ABF, &
                <lb/>
              velocitas acquiſita BF, ſecundo tempore erit veloci­
                <lb/>
              tas acquiſita CG, creſcit enim, vt tempus, & vt AB
                <lb/>
              ad BF, ita AC ad CG ; idem dico de quolibet alio
                <lb/>
              temporis puncto accepto inter BC ; igitur ſpatium ac­
                <lb/>
              quiſitum erit trapezium BCGF, triplum trianguli
                <lb/>
              ABF, nempe cum velocitate BF æquabili motu, tem­
                <lb/>
              pore BC, acquireret rectangulum BM, ſed virtute ve­
                <lb/>
              locitatis acquiſitæ tempore BC æqualis velocitati BF, acquiritur triangu­
                <lb/>
              lum FMG æquale ABF; igitur ſecundo tempore triplum ſpatium
                <lb/>
              prioris. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000766">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              Hæc omittere poteras, quæ iam trita ſunt, nec à me negantur;
                <lb/>
              nempe velocitas BF acquiritur ſucceſtivè tempore AB, quod ſi ſuppona­
                <lb/>
              tur eſſe inſtans phyſicum, accipienda eſt velocitas. </s>
              <s id="s.000767">BF tota ſimul, re­
                <lb/>
              ſpondeo enim toti inſtanti, ac proinde tota ſimul eſt, non verò ſucceſſi­
                <lb/>
              vè acquiſita, igitur ſpatium debet accipi in rectangulo, non verò in trian­
                <lb/>
                <figure id="id.025.01.071.2.jpg" xlink:href="025/01/071/2.jpg" number="22"/>
                <lb/>
              gulo; v.g. Sit tempus AE 4. inſtantiam, ſit pri­
                <lb/>
              mus gradus velocitatis AG, & ſpatium acqui­
                <lb/>
              ſitum rectangulum AV; ſecundo inſtanti ve­
                <lb/>
              locitas acquiſita erit BH, dupla ſcilicet AG;
                <lb/>
              nempe tota prior remanet, & tantumdem ab ea­
                <lb/>
              dem cauſa, æquali tempore ponitur; igitur ſpa­
                <lb/>
              tium eſt duplum prioris, ac proinde erit rectan­
                <lb/>
              gulum CH duplum prioris. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000768">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000769"> Duo abſurda ex his mihi deducere videor; primò enim, pri­
                <lb/>
              mo tempore AB, duplum ſpatium trianguli Galileani aſſumis; nempe re­
                <lb/>
              ctangulum AV duplum eſt trianguli ABV, cùm tamen æquale primum
                <lb/>
              tempus aſſumi debeat, ad perfectam comparationem; ſecundò longè majus
                <lb/>
              ſpatium decurritur ſecundùm tuam progreſſionem, quàm ſecundùm Ga­
                <lb/>
              lileanam, in qua ſpatium decurſum tempore AE continet 16. triangula
                <lb/>
              æqualia triangulo ABV, in tua verò continet 10. rectangula æqualia
                <lb/>
              AV; igitur 20. triangula æqualia ABV, igitur ſpatium Galileanum erit
                <lb/>
              ad tuum vt 16. ad 20. ſeu vt 4. ad 5. igitur majus vna quarta parte, quod </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>