Lucretius, De rerum natura: Libri Sex, 1566

Page concordance

< >
Scan Original
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
< >
page |< < of 241 > >|
1Quod si forte suum dimittunt corpore sensum,
Atque allum capiunt; quid opus fuit adtribui, quod
Detrahitur ?
tum praeterea, quo fugimus ante,
Quatinus in pullos animalis vertier ova
Cernimus alituum, vermisque effervere, terram
Intempestivos quom putor cepit ob imbris;
Scire licet gigni posse ex non - sensibus sensus.

Quod si forte aliquis dicet, dumtaxat oriri
Posse a non sensu, sensum mutabilitate,
Aut aliquo tamquam partu, quod proditus extra:
Huic satis illud erit planum facere, atque probare,
Non fieri partum, nisi concilio ante coacto:
Nec quidquam commutari sine conciliatu.

Principium: nequeunt ullius corporis esse
Sensus ante ipsam genitam naturam animantis:
Nimirum quia materies disiecta tenetur
Aere, fluminibus, terris, terraque creatis:
Nec congressa modo vitalis convenienti
Contulit inter se motus, quibus omnituentes
Accensi sensus animantem quamque tuentur.

Praeterea quamvis animantem grandior ictus,
Quam patitur natura, repente adfligit, & omnis
Corporis, atque animi pergit confundere sensus:
Dissoluuntur enim positurae principiorum,
Et penitus motus vitales inpediuntur,
Donec materies, omnis concussa per artus
Vitalis animae nodos a corpore solvit,
Dispersamque foras per caulas eiecit omnis.

Nam quid praeterea facere ictum posse reamur
Oblatum, nisi discutere, ac dissolvere quaeque?

Fit quoque, uti soleant minus oblato acriter ictu,
Reliqui, motus vitalis vincere saepe,

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index