1ſtincta, vocibus monoſyllabis cuique illorum ſigilla
tim aſſignatis ſigniſicarem: verùm memini rem ad te
perſcriptam; & circa hæc nimius iam ſum.
tim aſſignatis ſigniſicarem: verùm memini rem ad te
perſcriptam; & circa hæc nimius iam ſum.
De Experimentis circa ictum, impetumue grauium caden
tium, ad explorandum impetus-ne vt ſpatium increſcat.
tium, ad explorandum impetus-ne vt ſpatium increſcat.
XIX.
Venio igitur ad Poſterius caput, ſecun
damue partem tuæ Diſſertationis; in qua ſcilicet re
cepiſti te veram, ac certam de Motu accelerato ſcien
tiam falſæ, ac incertæ Galileanæ ſubſtituturum; & in
qua profeſſus te iterùm omnia, quæ ab illo conſcri
pta ſunt, falſa, ac inania eſſe demonſtraturum; prouo
cas me primum ad clara, facilia, indubitata experimenta:
tametſi ego tenuitatis conſcius perſonam Arbitri, lu
diciſque, quam mihi humaniſſimè iteratò defers, re
cuſo; iteratò profeſſus nihil aliud à me, quàm rationes
quaſdam dubitandi exſpectari poſſe. Et prima qui
dem experientia petitur, inquis, ex impetu, quo globus,
aut graue aliud corpus quodcumque per aërem sponte natu
ræ deorsùm cadit, ac percutit. Indubitatum enim eſt,
pergis, quod ipſemet Galileus paßim agnoſcit, tantam præ
ciſe percutientis corporis eſſe velocitatem, quantus impetus,
quantaque ipſa percußio fuerit. Impetus enim omnis, &
percußio ex velocitate est; imò impetus ipſe velocitas est,
nulloque hæc abinuicem diſcrimine dirimuntur, vt meritò, pro
inde, qua ratione accreſcit velocitas, eadem impetus, & per
cußio augeantur. Hactenus nihil eſt, quod non probem.
Proſequeris autem: At facilè experientiâ conſtat corpus
graue quodcumque ex qualibet altitudine per aërem cadens,
& percutiens, vt libet, perpetuò ex altitudine dupla duplo
damue partem tuæ Diſſertationis; in qua ſcilicet re
cepiſti te veram, ac certam de Motu accelerato ſcien
tiam falſæ, ac incertæ Galileanæ ſubſtituturum; & in
qua profeſſus te iterùm omnia, quæ ab illo conſcri
pta ſunt, falſa, ac inania eſſe demonſtraturum; prouo
cas me primum ad clara, facilia, indubitata experimenta:
tametſi ego tenuitatis conſcius perſonam Arbitri, lu
diciſque, quam mihi humaniſſimè iteratò defers, re
cuſo; iteratò profeſſus nihil aliud à me, quàm rationes
quaſdam dubitandi exſpectari poſſe. Et prima qui
dem experientia petitur, inquis, ex impetu, quo globus,
aut graue aliud corpus quodcumque per aërem sponte natu
ræ deorsùm cadit, ac percutit. Indubitatum enim eſt,
pergis, quod ipſemet Galileus paßim agnoſcit, tantam præ
ciſe percutientis corporis eſſe velocitatem, quantus impetus,
quantaque ipſa percußio fuerit. Impetus enim omnis, &
percußio ex velocitate est; imò impetus ipſe velocitas est,
nulloque hæc abinuicem diſcrimine dirimuntur, vt meritò, pro
inde, qua ratione accreſcit velocitas, eadem impetus, & per
cußio augeantur. Hactenus nihil eſt, quod non probem.
Proſequeris autem: At facilè experientiâ conſtat corpus
graue quodcumque ex qualibet altitudine per aërem cadens,
& percutiens, vt libet, perpetuò ex altitudine dupla duplo
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib