72991LIBER.
lum pedeſtre animal ſuffocari uidetur, eo quòd uehemen-
ter reſpiret. Præterea, ſi omnia reſpirant, clarũ eſt & in-
ſecta quoq; animalia reſpirare: at plurima ex eis, diuiſa
non modò in duas parteis, ſed etiã in plureis, uiuere cernũ-
tur, ceu ſcolopendræ, quas centipedas nũcupant: quæ, qua-
liter, aut quo fieri poteſt ut reſpirent? At uerò nec par-
tium interiorum experientiam habuiſſe, nec accepiſſe cun-
cta naturam moliri alicuius gratia, cauſa potißimum fuit,
quãobrẽ haud rectè deipſis dixerint: inuestigãdo enim cu-
ius gratia reſpiratio animalibus adiuncta ſit, & in parti-
bus hoc idẽ ut in branchijs, & pulmone in ſpiciendo, ocyus
utique cauſam ipſam inueniſſent. Cæterùm Democritus
quæ ſpirant ex reſpiratione quippiam conſequi aſſeruit,
in quiens eam prohibere ne anima extrudatur: non tamen
quaſi natura id huiuſce gratia fecerit quicquam dixit. In
plenũ enim, ut cæteri naturales, ita & hîc quoq; huiuſmo-
di cauſam minimè attigit. Sed primas illas rotũdas figu-
ras, calorem, & animam eſſe dicit. Quæ ubi periclitari ac-
cipiunt, ne continente exprimente, foras protrudantur, ſuc-
curſum, auxiliumq́; reſpiratione fieri: in aëre enim grãdem
numerum talium eſſe, quæ ille mentem, animamq́; appellat.
Ac reſpirante quidem animali, & aëre ingrediente, ea pa-
riter ingredi: & compreßioni reſistendo, animam quæ in
eo eſt, egredi prohibere. Atq; ob id, in reſpirando, & expi-
rando uitam, & mortem conſistere: nam cùm id quod nos
ambit comprimendo euincit, ac ſuperat, nec ei præterea id
quod deſoris ingreditur, reſistere poteſt, cùm animal ſpira-
re nequeat, tum accidere morte animal occupari: mortem
enim eſſe, eiuſmodi figurarum è corpore digreſſum, qui ex-
primente eo quòd continet, proueniat. Cauſam uerò
ter reſpiret. Præterea, ſi omnia reſpirant, clarũ eſt & in-
ſecta quoq; animalia reſpirare: at plurima ex eis, diuiſa
non modò in duas parteis, ſed etiã in plureis, uiuere cernũ-
tur, ceu ſcolopendræ, quas centipedas nũcupant: quæ, qua-
liter, aut quo fieri poteſt ut reſpirent? At uerò nec par-
tium interiorum experientiam habuiſſe, nec accepiſſe cun-
cta naturam moliri alicuius gratia, cauſa potißimum fuit,
quãobrẽ haud rectè deipſis dixerint: inuestigãdo enim cu-
ius gratia reſpiratio animalibus adiuncta ſit, & in parti-
bus hoc idẽ ut in branchijs, & pulmone in ſpiciendo, ocyus
utique cauſam ipſam inueniſſent. Cæterùm Democritus
quæ ſpirant ex reſpiratione quippiam conſequi aſſeruit,
in quiens eam prohibere ne anima extrudatur: non tamen
quaſi natura id huiuſce gratia fecerit quicquam dixit. In
plenũ enim, ut cæteri naturales, ita & hîc quoq; huiuſmo-
di cauſam minimè attigit. Sed primas illas rotũdas figu-
ras, calorem, & animam eſſe dicit. Quæ ubi periclitari ac-
cipiunt, ne continente exprimente, foras protrudantur, ſuc-
curſum, auxiliumq́; reſpiratione fieri: in aëre enim grãdem
numerum talium eſſe, quæ ille mentem, animamq́; appellat.
Ac reſpirante quidem animali, & aëre ingrediente, ea pa-
riter ingredi: & compreßioni reſistendo, animam quæ in
eo eſt, egredi prohibere. Atq; ob id, in reſpirando, & expi-
rando uitam, & mortem conſistere: nam cùm id quod nos
ambit comprimendo euincit, ac ſuperat, nec ei præterea id
quod deſoris ingreditur, reſistere poteſt, cùm animal ſpira-
re nequeat, tum accidere morte animal occupari: mortem
enim eſſe, eiuſmodi figurarum è corpore digreſſum, qui ex-
primente eo quòd continet, proueniat. Cauſam uerò