73193LIBER.
ad ignem addatur.
Illa uerò circularis pulſio, quæ in Ti-
mæo ſcripta eſt, de cæteris animantibus nihil definiuit, quo
pacto, eodem´ ne, ad alia quadam ratione, ipſa ſuum calo-
rem tueantur, atq; conſeruent. Nam ſi ſolis pedeſtribus
ſpiratio adiuncta ſit, cauſa dici debuit, cur ſolis competat:
ſi uerò etiam alijs inſit, ſed modus differat, et de hoc quoq;
determinandũ fuit, ſi cuncta ſpirare poßint. Præterea,
modus cauſæ fictitius eſt: nam cùm calor foras per os egre-
ditur, circũfuſum nobis aẽrem pelli aſſerit, & latione con-
cepta eodem per carnes, quæ raræ, ſolutæq́; ſunt, interlabi,
unde calor interior exiuit, propterea quòd nihil uacuum
ſit, cùm ſibi mutuò circumobſiſtant: ubi uerò calefactus ſit,
rurſum egredi per eundem locum, & intrò per os repelle-
re calidum illum aẽrem, qui prius foras excidit, atq; id re-
ſpirando, & expirando cõtinuè ſemper fieri. Euenit au-
tem hiſce, qui ſic arbitrantur, expirationem prius fieri,
quàm in ſpirationem: argumento, quòd hæ alternatim fiãt.
At morientes, expirant. Quare neceſſarium eſt inſpiratio-
nem uicem ſubire principij. Item cuius gratia isthæc, re-
ſpiratio, inquam, & expiratio animalibus tributa à natu-
ra ſint, non dixere, qui in hunc modum loquuutur, ſed ſo-
lùm quaſi dere aliqua temeraria, & quæ caſu conſistat,
enuntiauere. Atqui ista principatum uitæ, & necis obtine-
re uidemus: tunc enim accidit ut quæ reſpirandiuſum ha-
bent, intereant, cùm reſpirare nõ poſſunt. Ad hæc abſur-
dum eſt, caloris quidẽ per os egreſſum, & rurſum ingreſ-
ſum, nos minimè latere: ſpiritus uerò in pectus ingreſſum,
& rurſus eiuſdem calefactiegreſſum latere. Abſurdum
etiam & illud eſt, reſpirationẽ eſſe caloris ingreſſum: ecõ-
uerſo enim rem habere uidemus, nempe quod
mæo ſcripta eſt, de cæteris animantibus nihil definiuit, quo
pacto, eodem´ ne, ad alia quadam ratione, ipſa ſuum calo-
rem tueantur, atq; conſeruent. Nam ſi ſolis pedeſtribus
ſpiratio adiuncta ſit, cauſa dici debuit, cur ſolis competat:
ſi uerò etiam alijs inſit, ſed modus differat, et de hoc quoq;
determinandũ fuit, ſi cuncta ſpirare poßint. Præterea,
modus cauſæ fictitius eſt: nam cùm calor foras per os egre-
ditur, circũfuſum nobis aẽrem pelli aſſerit, & latione con-
cepta eodem per carnes, quæ raræ, ſolutæq́; ſunt, interlabi,
unde calor interior exiuit, propterea quòd nihil uacuum
ſit, cùm ſibi mutuò circumobſiſtant: ubi uerò calefactus ſit,
rurſum egredi per eundem locum, & intrò per os repelle-
re calidum illum aẽrem, qui prius foras excidit, atq; id re-
ſpirando, & expirando cõtinuè ſemper fieri. Euenit au-
tem hiſce, qui ſic arbitrantur, expirationem prius fieri,
quàm in ſpirationem: argumento, quòd hæ alternatim fiãt.
At morientes, expirant. Quare neceſſarium eſt inſpiratio-
nem uicem ſubire principij. Item cuius gratia isthæc, re-
ſpiratio, inquam, & expiratio animalibus tributa à natu-
ra ſint, non dixere, qui in hunc modum loquuutur, ſed ſo-
lùm quaſi dere aliqua temeraria, & quæ caſu conſistat,
enuntiauere. Atqui ista principatum uitæ, & necis obtine-
re uidemus: tunc enim accidit ut quæ reſpirandiuſum ha-
bent, intereant, cùm reſpirare nõ poſſunt. Ad hæc abſur-
dum eſt, caloris quidẽ per os egreſſum, & rurſum ingreſ-
ſum, nos minimè latere: ſpiritus uerò in pectus ingreſſum,
& rurſus eiuſdem calefactiegreſſum latere. Abſurdum
etiam & illud eſt, reſpirationẽ eſſe caloris ingreſſum: ecõ-
uerſo enim rem habere uidemus, nempe quod