745107LIBER.
tarum ſemina, quæ radice carent.
Omnibus igitur corru-
ptio obuenit, ob caloris defectum: ſed perfectis in eo, in
quo eſſentiæ principium habetur: hoc autem id eſt, ut an-
tè diximus, in quo ſuperum, & inferum coëunt: plantis,
quod inter germen, & radicem medium eſt: animalium
ſanguinarijs, cor: exanguibus, proportionale. Cæterùm
ex hiſce nonnulla, potentia multa principia, non tamen
actu, continent. Quamobrem, & infecta quædam præci-
ſa uiuunt. Quin & ſanguiueorum quæcunq; uiuacia ad-
modum non ſunt, exempto corde longo temporis ſpatio
uiuunt, ut testudines, & inambulant ſi adhuc puſillæ ſint,
quòd eorum natura non bene compoſita ſit, périnde atgue
inſecta. Porrò uitæ principium in quibus habetur, de-
ficere ſolet, cùm calor uitalis non refrigeratur: tunc enim
idem, quod ſæpe diximus, ſeipſum conſumit. Quoties
igitur alijs pulmo, alijs branchiæ obdureſcunt, præ tem-
poris longitudine reſiccatis, his quidem branchijs, illis ue-
rò pulmone, & terroſioribus redditis, has particulas
mouere, hoc eſt attollere, & comprimere, non poſſunt: at
tandem, accedente intenſione, calor ille obſoleſcit. Quo-
circa & paruis affectibus in ſenectute ſubortis, anima-
lia citò commoriuntur: nam quia calor exiguus eſt: ut qui
plurimus per uitam, quæ longa fuit, difflarit, ſi qua in-
tenſio parti illi ſuperueniat, celeriter extinguitur, quem-
admodum cùm tenuis, & exigua flamma in eo ineſt, parui
motus opera extingui ſolet. Quapropter & mors ea,
quæ in ſenecta accidit, dolori obnoxia non eſt: tunc enim
animalia mortem obeunt, etiam ſi nullo uiolento affectu
tentẽtur: imò uerò, cirtraullum penitus ſenſum anima ipſa
recedit. Quinetiam in morbis illis, qui durum
ptio obuenit, ob caloris defectum: ſed perfectis in eo, in
quo eſſentiæ principium habetur: hoc autem id eſt, ut an-
tè diximus, in quo ſuperum, & inferum coëunt: plantis,
quod inter germen, & radicem medium eſt: animalium
ſanguinarijs, cor: exanguibus, proportionale. Cæterùm
ex hiſce nonnulla, potentia multa principia, non tamen
actu, continent. Quamobrem, & infecta quædam præci-
ſa uiuunt. Quin & ſanguiueorum quæcunq; uiuacia ad-
modum non ſunt, exempto corde longo temporis ſpatio
uiuunt, ut testudines, & inambulant ſi adhuc puſillæ ſint,
quòd eorum natura non bene compoſita ſit, périnde atgue
inſecta. Porrò uitæ principium in quibus habetur, de-
ficere ſolet, cùm calor uitalis non refrigeratur: tunc enim
idem, quod ſæpe diximus, ſeipſum conſumit. Quoties
igitur alijs pulmo, alijs branchiæ obdureſcunt, præ tem-
poris longitudine reſiccatis, his quidem branchijs, illis ue-
rò pulmone, & terroſioribus redditis, has particulas
mouere, hoc eſt attollere, & comprimere, non poſſunt: at
tandem, accedente intenſione, calor ille obſoleſcit. Quo-
circa & paruis affectibus in ſenectute ſubortis, anima-
lia citò commoriuntur: nam quia calor exiguus eſt: ut qui
plurimus per uitam, quæ longa fuit, difflarit, ſi qua in-
tenſio parti illi ſuperueniat, celeriter extinguitur, quem-
admodum cùm tenuis, & exigua flamma in eo ineſt, parui
motus opera extingui ſolet. Quapropter & mors ea,
quæ in ſenecta accidit, dolori obnoxia non eſt: tunc enim
animalia mortem obeunt, etiam ſi nullo uiolento affectu
tentẽtur: imò uerò, cirtraullum penitus ſenſum anima ipſa
recedit. Quinetiam in morbis illis, qui durum