Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001377
">
<
pb
pagenum
="
75
"
xlink:href
="
009/01/075.jpg
"/>
tum procedatur, numeri ſemper quadrati progignentur. </
s
>
<
s
id
="
s.001378
">Vides igitur, qui
<
lb
/>
ratione Gnomonum, ſiue imparium additione fiat ſemper eadem ſpecies,
<
lb
/>
ſcilicet quadratus numerus, quod ſignum eſt, inquiunt, imparem numerum
<
lb
/>
non infinitatis, ſed finitatis eſſe auctorem. </
s
>
<
s
id
="
s.001379
">Poſt prædictam 26. propoſitio
<
lb
/>
nem Iordani, ſunt aliquot propoſitiones, quarum ſumma hæc eſt: ſi pares
<
lb
/>
numeri ab vnitate coaceruentur; coaceruati erunt ſemper variæ formæ nu
<
lb
/>
merorum. </
s
>
<
s
id
="
s.001380
">quæ ſic explicantur: ſint ab vnitate pares diſpoſiti ordinatim
<
lb
/>
hoc modo, 1. 2. 4. 6. &c. </
s
>
<
s
id
="
s.001381
">ſi igitur vnitati binarius coaceruetur, fit numerus
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.009.01.075.1.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/075/1.jpg
"
number
="
41
"/>
<
lb
/>
triangularis, vt in prima figura. </
s
>
<
s
id
="
s.001382
">ſi huic ternario
<
lb
/>
coaceruetur ſequens par, fiet altera ſpecies, ni
<
lb
/>
mirum hexagonus numerus, vt in ſecunda figu
<
lb
/>
ra. </
s
>
<
s
id
="
s.001383
">cui ſi ſequens addatur par, ſcilicet ſenarius,
<
lb
/>
fiet iterum noua numeri forma, v. g. </
s
>
<
s
id
="
s.001384
">dodecago
<
lb
/>
nus, vt in tertia figura. </
s
>
<
s
id
="
s.001385
">& ſic ſemper in infinitum nouæ ac variæ numerorum
<
lb
/>
formæ ex hac additione parium prouenient, quod argumento eſt numerum
<
lb
/>
parem infiniti naturam ſapere. </
s
>
<
s
id
="
s.001386
">Porrò reperiri numeros triangulares, pen
<
lb
/>
tagonos, & ſimiles, conſtat ex Arithmetica Nicomachi, Boetij, & Iordani,
<
lb
/>
citati in definitionibus 7. ſuæ Arithmeticæ, atque ex tractatu Diophantis
<
lb
/>
Alex. de numeris rectangulis. </
s
>
<
s
id
="
s.001387
">
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
ex his locus hic ſatis clarus redditur.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001388
">
<
arrow.to.target
n
="
marg94
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001389
">
<
margin.target
id
="
marg94
"/>
94</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001390
">Tex. 31.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Vtuntur etiam Mathematici infinito)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
expan
abbr
="
aliquãdo
">aliquando</
expan
>
Mathematici du
<
lb
/>
cunt lineas quantumuis longas, ſeu indefinitæ longitudinis, quas etiam in
<
lb
/>
finitas appellant: & hoc modo vtuntur infinito, vt infra tex. 71. ipſe Ariſt.
<
lb
/>
exponit. </
s
>
<
s
id
="
s.001391
">alio præterea modo vtuntur infinito, vt quando ſupponunt data
<
lb
/>
quauis quantitate poſſe ſumi maiorem, vel etiam minorem in infinitum, vt
<
lb
/>
patet ex 6. poſtulato primi Elem. editionis Clauianæ. </
s
>
<
s
id
="
s.001392
">numerum
<
expan
abbr
="
quoq;
">quoque</
expan
>
au
<
lb
/>
geri poſſe in infinitum, eſt ſecundum poſtulatum libri 7. Elem. vel demum
<
lb
/>
quando probant quamlibet lineam poſſe diuidi bifariam, quia hinc ſequitur
<
lb
/>
poſſe ſub diuidi in
<
expan
abbr
="
infinitũ
">infinitum</
expan
>
; his igitur modis Mathematicis
<
expan
abbr
="
infinitũ
">infinitum</
expan
>
in vſu eſt.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001393
">
<
arrow.to.target
n
="
marg95
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001394
">
<
margin.target
id
="
marg95
"/>
95</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001395
">Tex. 68. & 69. plura de magnitudine, & numero continent; ſed quæ non
<
lb
/>
indigeant opera noſtra.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001396
">
<
arrow.to.target
n
="
marg96
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001397
">
<
margin.target
id
="
marg96
"/>
96</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001398
">Tex. 71.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Non remouet autem ratio Mathematicos à contemplatione auferens
<
lb
/>
ſic eſſe infinitum, vt actu ſit verſus augmentum, vt intranſibile,
<
expan
abbr
="
ncq;
">neque</
expan
>
enim nunc in
<
lb
/>
digent infinito,
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
vtuntur, ſed ſolum eſſe
<
expan
abbr
="
quantumcunqu;
">quantumcunque</
expan
>
velint finitam)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
ratio
<
lb
/>
phyſica tollens infinitum actu, non eſt Mathematicis impedimento, quia ipſi
<
lb
/>
non vtuntur infinito actu; quam enim ipſi ducunt lineam infinitam, non eſt
<
lb
/>
verè infinita, ſed indefinita, eam enim quantumlibet magnam producunt, vt
<
lb
/>
poſſit ad demonſtrandum ſufficere.</
s
>
</
p
>
</
chap
>
<
chap
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.001399
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Ex Quarto Phyſicorum.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001400
">
<
arrow.to.target
n
="
marg97
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001401
">
<
margin.target
id
="
marg97
"/>
97</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001402
">Tex. 120. ter in hoc textu meminit commenſurabilitatis, & incommen
<
lb
/>
ſurabilitatis, quæ eſt diametri ad coſtam: cuius explicationem vide
<
lb
/>
primo Priorum, ſecto primo, cap. 23.</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>