Stevin, Simon, Mathematicorum hypomnematum... : T. 4: De Statica : cum appendice et additamentis, 1605

Table of figures

< >
[Figure 71]
[Figure 72]
[Figure 73]
[Figure 74]
[Figure 75]
[Figure 76]
[Figure 77]
[Figure 78]
[Figure 79]
[Figure 80]
[Figure 81]
[Figure 82]
[Figure 83]
[Figure 84]
[Figure 85]
[Figure 86]
[Figure 87]
[Figure 88]
[Figure 89]
[Figure 90]
[Figure 91]
[Figure 92]
[Figure 93]
[Figure 94]
[Figure 95]
[Figure 96]
[Figure 97]
[Figure 98]
[Figure 99]
[Figure 100]
< >
page |< < (75) of 197 > >|
7575*DE* S*TATICÆ PRINCIPIIS*. ſolidi ex inſcriptis cylindris compoſiti à dato minus erit. Itaque infinita hac in-
ſcriptione tandem eò adſcenditur ut ſolidum factitium à conoïdali ablit diffe-
rentiâ, quæ ſolido dato quocunque minor ſit, cui conſequens eſt AD dati co-
noïdalis gravitatis eſſe diametrum, itaque gravitas ſitus unius lateris à gravita-
te lateris alterius minus aberit, quam vel minimi ponderis differentiâ.
Quod
legittimo ſyllogiſmi judicio ita concludam.
Ponderum ſitu gravium differentiâ minus pondus dari poteſt.
Sed borum ſegmentorum ſitu gravium differentiâ pondus minus nullu dari poteſt.
Itaque borum conoïdalis ſegmentorum ſitu gravium differentia nullaeſt.
Et AD gravitatis erit diameter. C*ONCLVSIO*. Quamobrem conoïda-
lis gravitatis centrum eſt in axe.
quod demonſtraſſe oportuit.
10 PROBLEMA. 23 PROPOSITIO.
Conoïdalis gravitatis centrum invenire.
D*ATVM*. ABC conoïdale, A vertex, AD axis.
Q*VAESITVM*. Gravitatis centrum invenire.
CONSTRVCTIO.
A D axis ſecetur in E ratione dupla videlicet ut ſegmentum vertici conter-
minum reliqui ſit duplum, ajo E eſſe centrum quæſitum cujus demonſtrario-
nem ſolers &
ſubtilis Mathematicus Fredericus Commandinus de ſolidorũ cen-
trobaricis propoſ.
29 exhibet, quæ noſtro more & modo digeſta ita habet.
DEMONSTRATIO.
Conoïdale ſecetur plano FG axem in H biſecante, baſiq́ue BC parallelo,
atque planiſecantis &
ſuperficiei ſectio eſto in I, K, deinde BCGF, IKLM
cylindri circa conoïdale circumſcribantur, quorum gravitatis centra N, O:
præterea intra ipſum cylindri IKPQ inſcripti O itidem gravitatis erit centrũ.
Cum per 20 prop.
1 lib. Apoll. & 2. pr. 12. lib.
122[Figure 122] Eucl.
igitur ſit ut DA ad AH videlicet 2
ad 1, ſic circulus BC ad circulũ IK, etiam
cylindri BC ad cylindrum IL (propter æ-
qualĕ altitudinem) ratio dupla erit, quam
obrem ſi BG 2 librarum ſtatu@ur IL erit
1 libræ, ſed centra gravitatis ſunt N, O,
ideoq́ue NO jugo in R ſecto ut NR
radii RO duplus ſit, ipſum circumſcripto-
rum cylindrorum gravitatis erit centrum,
ſed &
O inſcripti cylindri eſt centrum, E verò ab O & ab R eodem intervallo
diſtat, videlicet {1/12} totius AD.
Acſimilis erit cæterorum ſimilium paradigma-
rum eventus.
Verumenimverò quo res ſit manifeſtior, altero exemplo idem ex-
plicabimus.
Denuò iſta axis biſegmenta AH, HD, bifariam dividantur, unde tres cy-
lindri inſcribantur &
quatuor circumſcribantur, ut in ſecundo diagrammate
ubi AD conoïdalis axis ſit, centra verò cylindrorum I, K, L, M, AE verò
dupla ſit ipſius ED ut ſupra.
Itaque cum ſit ut AD ad AN (nempe ut 4 ad 3)
ſic circulus BC ad circulum OP, erit quoque cylindrus BF ad OQ in

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index