7872PHYSICO RVM ARIST.
omnino in ſpeciei ratione, pars ſpeciei.
Præterea, ut ſanitas
in calidis, atq; frigidis, et omni{no} in materia, forma præter-
eà, ut res Græcorum in rege, & omnino in primo mouẽte.
Inſuper, ut in bono, atque omnino in fine: hoc autem eſt id,
gratia cuius cætera ſunt, atq; fiũt. Omniũ uerò id proprijſ-
ſimè dicitur, quod eſt in uaſe, & omnino in loco. At enim
hic quiſpiam dubitauerit, nuḿ ue fiat & in ſeipſo quippiã
ſit, an nibil eſt in ſe prorſus: ſed omne quoduis aut nuſquã
aut in alio eſt? Hoc autem eſt dupliciter, aut per ſe, aut per
aliud. Nam cùm id, in quo eſt, & id, quod in illo eſt totius
ſunt partes, tunc totum in ſeipſo eſſe dicitur: quippe cùm
& per partes dicatur: ut albus, quia ſuperficies eſt alba: &
ſciens, quia anima rationis particeps ſit. Dolium igitur nõ
eſt in ſeipſo, neque etiam uinum, uini uerò doliũ erit. Ambo
nanque, id inquam quod ineſt, & id in quo eſt, eiuſdem ſunt
partes. Hoc igitur pacto fit, ut quippiam in ſeipſo ſit. Sed
ut primo fieri nequit, uelut albedo eſt in corpore. Nam ſu-
perficies eſt in corpore, ſcientia uerò in anima. Et per bæc
quæ ſunt, ut in homine partes appellationes hæ non incon
gruè fiunt. Dolium autem atque uinum, cùm ſunt quidem
ſeorſum nõ ſunt partes, ſed cùm ſunt ſimul. Quocirca cùm
ſint partes, crit ipſum in ſeipſo, ceu albedo eſt in homine,
quia in corpore eſt: & in hoc, quia in ſuperſicie: in hac au
tem, non per aliud, atq; hæc diuerſa ſunt ſpecie, & aliam
utraq; naturam, & potentiam babent, ſuperſicies inquam,
atq; albedo. Neq; igitur inductiuè conſiderantes, in ſeipſo
quicquam ullo dictorum modorum eſſe uidemus. Et ratio-
{ne} etiam hoc non poſſe fieri, patet: oportebit enim ambo
eſſe utrunq; (ceu dolium quidem, & uas, & uinum: uinum
autem, & uas, & dolium) ſi ſit ut quippiam ſit in ſeipſo.
in calidis, atq; frigidis, et omni{no} in materia, forma præter-
eà, ut res Græcorum in rege, & omnino in primo mouẽte.
Inſuper, ut in bono, atque omnino in fine: hoc autem eſt id,
gratia cuius cætera ſunt, atq; fiũt. Omniũ uerò id proprijſ-
ſimè dicitur, quod eſt in uaſe, & omnino in loco. At enim
hic quiſpiam dubitauerit, nuḿ ue fiat & in ſeipſo quippiã
ſit, an nibil eſt in ſe prorſus: ſed omne quoduis aut nuſquã
aut in alio eſt? Hoc autem eſt dupliciter, aut per ſe, aut per
aliud. Nam cùm id, in quo eſt, & id, quod in illo eſt totius
ſunt partes, tunc totum in ſeipſo eſſe dicitur: quippe cùm
& per partes dicatur: ut albus, quia ſuperficies eſt alba: &
ſciens, quia anima rationis particeps ſit. Dolium igitur nõ
eſt in ſeipſo, neque etiam uinum, uini uerò doliũ erit. Ambo
nanque, id inquam quod ineſt, & id in quo eſt, eiuſdem ſunt
partes. Hoc igitur pacto fit, ut quippiam in ſeipſo ſit. Sed
ut primo fieri nequit, uelut albedo eſt in corpore. Nam ſu-
perficies eſt in corpore, ſcientia uerò in anima. Et per bæc
quæ ſunt, ut in homine partes appellationes hæ non incon
gruè fiunt. Dolium autem atque uinum, cùm ſunt quidem
ſeorſum nõ ſunt partes, ſed cùm ſunt ſimul. Quocirca cùm
ſint partes, crit ipſum in ſeipſo, ceu albedo eſt in homine,
quia in corpore eſt: & in hoc, quia in ſuperſicie: in hac au
tem, non per aliud, atq; hæc diuerſa ſunt ſpecie, & aliam
utraq; naturam, & potentiam babent, ſuperſicies inquam,
atq; albedo. Neq; igitur inductiuè conſiderantes, in ſeipſo
quicquam ullo dictorum modorum eſſe uidemus. Et ratio-
{ne} etiam hoc non poſſe fieri, patet: oportebit enim ambo
eſſe utrunq; (ceu dolium quidem, & uas, & uinum: uinum
autem, & uas, & dolium) ſi ſit ut quippiam ſit in ſeipſo.