1pulſu: Impulſus verò contrarius tollat vel impediat ſuum
contrarium in eadem ratione, totus totum; pars verò partem
proportionalem. Igitur ſi minor ſit impulſus gravitate, abla
tâ parte æquali à reſiduâ gravitate fit deſcenſus. Quòd ſi ve
rò maior ſit impulſus: erit huius exceſſus principium motûs
ſurſum. At verò impulſus ſubcontrarius, ſi angulum conti
neat rectum, vel maiorem recto, cùm illius motus à centro ab
ducat, nullum impulſum videtur gravitas determinare: Vn
de motus ab exceſſu fieri dicendus: quouſque æquatio fiat u
triusque, tum enim motu miſto ferri, & in ſpeciem arcüs ſinuari
videtur. Quod quidem ſupponere debent, qui dicunt mo
tum proiectorum fieri per lineam rectam: quod nullo modo
eſſet, ſi motu miſto ferrentur ex gravitate atque impulſu. Nam
cùm plaga minuat impulſum, gravitas verò eadem maneat;
neceſse latera motûs continuò aliam atque aliam rationem ad
ſe habere. Cuius ratio eſſe videtur; quòd gravitas nonniſi
idealiter concurrat ad motum & impulſum: unde per aliam
ideam fortiorem ſuperari & excludi poteſt: ut ad præſcriptum
huius, non illius moveatur. At verò impulſus ſubcontrarij
neceſſariò miſcentur, actionêsque producunt mixtas. Eſt hæc
ſententia multùm probabilis, ſed oppoſita magis placet. Nam
cùm motus proiectorum demum ſinuetur manifeſtè: id non
niſi ex impulſu gravitatis eſſe poteſt: qui mobile ex illâ lineâ
rectâ ad centrum abducit. At verò hoc contingit non ſolùm
æquatâ gravitate, ſed etiam cùm maior eſt impulſus: Igitur in
reliquum impulſum, quo moveri cæpit, grauitas influit: ac
proinde neceſse hunc motum eſſe miſtum. Aſſumatur enim
altitudo ſagittæ AC, cùm iam manifeſtè incipit declinare à li
neâ horizonti parallelâ: cuius motus ſinuoſus AFG eritque AG
maior quàm AC. Dico impulſum eſſe maiorem gravitate.
contrarium in eadem ratione, totus totum; pars verò partem
proportionalem. Igitur ſi minor ſit impulſus gravitate, abla
tâ parte æquali à reſiduâ gravitate fit deſcenſus. Quòd ſi ve
rò maior ſit impulſus: erit huius exceſſus principium motûs
ſurſum. At verò impulſus ſubcontrarius, ſi angulum conti
neat rectum, vel maiorem recto, cùm illius motus à centro ab
ducat, nullum impulſum videtur gravitas determinare: Vn
de motus ab exceſſu fieri dicendus: quouſque æquatio fiat u
triusque, tum enim motu miſto ferri, & in ſpeciem arcüs ſinuari
videtur. Quod quidem ſupponere debent, qui dicunt mo
tum proiectorum fieri per lineam rectam: quod nullo modo
eſſet, ſi motu miſto ferrentur ex gravitate atque impulſu. Nam
cùm plaga minuat impulſum, gravitas verò eadem maneat;
neceſse latera motûs continuò aliam atque aliam rationem ad
ſe habere. Cuius ratio eſſe videtur; quòd gravitas nonniſi
idealiter concurrat ad motum & impulſum: unde per aliam
ideam fortiorem ſuperari & excludi poteſt: ut ad præſcriptum
huius, non illius moveatur. At verò impulſus ſubcontrarij
neceſſariò miſcentur, actionêsque producunt mixtas. Eſt hæc
ſententia multùm probabilis, ſed oppoſita magis placet. Nam
cùm motus proiectorum demum ſinuetur manifeſtè: id non
niſi ex impulſu gravitatis eſſe poteſt: qui mobile ex illâ lineâ
rectâ ad centrum abducit. At verò hoc contingit non ſolùm
æquatâ gravitate, ſed etiam cùm maior eſt impulſus: Igitur in
reliquum impulſum, quo moveri cæpit, grauitas influit: ac
proinde neceſse hunc motum eſſe miſtum. Aſſumatur enim
altitudo ſagittæ AC, cùm iam manifeſtè incipit declinare à li
neâ horizonti parallelâ: cuius motus ſinuoſus AFG eritque AG
maior quàm AC. Dico impulſum eſſe maiorem gravitate.