Marci of Kronland, Johannes Marcus, De proportione motus figurarum recti linearum et circuli quadratura ex motu, 1648

List of thumbnails

< >
71
71
72
72
73
73
74
74
75
75
76
76
77
77
78
78
79
79
80
80
< >
page |< < of 145 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="063/01/078.jpg"/>
              pulſu: Impulſus verò contrarius tollat vel impediat ſuum
                <lb/>
              contrarium in eadem ratione, totus totum; pars verò partem
                <lb/>
              proportionalem. </s>
              <s>Igitur ſi minor ſit impulſus gravitate, abla­
                <lb/>
              tâ parte æquali à reſiduâ gravitate fit deſcenſus. </s>
              <s>Quòd ſi ve­
                <lb/>
              rò maior ſit impulſus: erit huius exceſſus principium motûs
                <lb/>
              ſurſum. </s>
              <s>At verò impulſus ſubcontrarius, ſi angulum conti­
                <lb/>
              neat rectum, vel maiorem recto, cùm illius motus à centro ab­
                <lb/>
              ducat, nullum impulſum videtur gravitas determinare: Vn­
                <lb/>
              de motus ab exceſſu fieri dicendus:
                <expan abbr="quouſq;">quouſque</expan>
              æquatio fiat
                <expan abbr="u-triusq;">u­
                  <lb/>
                triusque</expan>
              , tum enim motu miſto ferri, & in ſpeciem arcüs ſinuari
                <lb/>
              videtur. </s>
              <s>Quod quidem ſupponere debent, qui dicunt mo­
                <lb/>
              tum proiectorum fieri per lineam rectam: quod nullo modo
                <lb/>
              eſſet, ſi motu miſto ferrentur ex gravitate
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              impulſu. </s>
              <s>Nam
                <lb/>
              cùm plaga minuat impulſum, gravitas verò eadem maneat;
                <lb/>
              neceſse latera motûs continuò aliam
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              aliam rationem ad
                <lb/>
              ſe habere. </s>
              <s>Cuius ratio eſſe videtur; quòd gravitas nonniſi
                <lb/>
              idealiter concurrat ad motum & impulſum: unde per aliam
                <lb/>
              ideam fortiorem ſuperari & excludi poteſt: ut ad
                <expan abbr="præſcriptũ">præſcriptum</expan>
                <lb/>
              huius, non illius moveatur. </s>
              <s>At verò impulſus ſubcontrarij
                <lb/>
              neceſſariò miſcentur,
                <expan abbr="actionêsq;">actionêsque</expan>
              producunt mixtas. </s>
              <s>Eſt hæc
                <lb/>
              ſententia multùm probabilis, ſed oppoſita magis placet. </s>
              <s>Nam
                <lb/>
              cùm motus proiectorum demum ſinuetur manifeſtè: id non­
                <lb/>
              niſi ex impulſu gravitatis eſſe poteſt: qui mobile ex illâ lineâ
                <lb/>
              rectâ ad centrum abducit. </s>
              <s>At verò hoc contingit non ſolùm
                <lb/>
              æquatâ gravitate, ſed etiam cùm maior eſt impulſus: Igitur in
                <lb/>
              reliquum impulſum, quo moveri cæpit, grauitas influit: ac
                <lb/>
              proinde neceſse hunc motum eſſe miſtum. </s>
              <s>Aſſumatur enim
                <lb/>
              altitudo ſagittæ AC, cùm iam manifeſtè incipit declinare à li­
                <lb/>
              neâ horizonti parallelâ: cuius motus ſinuoſus AFG
                <expan abbr="eritq;">eritque</expan>
              AG
                <lb/>
              maior quàm AC. </s>
              <s>Dico impulſum eſſe maiorem gravitate. </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>