Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

List of thumbnails

< >
71
71
72
72
73
73
74
74
75
75
76
76
77
77
78
78
79
79
80
80
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000872">
                <pb pagenum="76" xlink:href="025/01/080.jpg"/>
              Luna longè tardiùs à terreſtri globo circumagitur. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000873">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000874"> Neque hoc ſufficit; quia cùm vnus motus alium æqualem ad
                <lb/>
              ſummum producere poſſit, eſto terræ motus æqualem Lunæ imprimat,
                <lb/>
              hic erit
                <gap/>
              illius quo Luna 24. horarum tempore abſolveret circulum con­
                <lb/>
              ſectis 360. grad. igitur erit tantùm 6. graduum; ſed eſt 12. grad. </s>
              <s id="s.000875">diurnus
                <lb/>
              ſcilicet; aliunde igitur cauſa hujus motus petenda eſt: ſed nulla eſſe po­
                <lb/>
              teſt, niſi hic motus inæqualis ſupponatur; igitur ex hoc etiam capite iſta
                <lb/>
              hypotheſis terræ mobilis non ſubſiſtit, quia ſcilicet in ea motus realis in­
                <lb/>
              æqualis perſo eſſet. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000876">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000877"> Eadem difficultate tua laborat hypotheſis, in qua Lunaris
                <lb/>
              motus ſine vno ſaltem epicyclo explicari nequit. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000878">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000879"> Nullum Epicyclum pono
                <foreign lang="grc">ν</foreign>
              pro reali motu explicando; pro ap­
                <lb/>
              parenti verò vtcumque, ſimplicem dumtaxat motum admitto, ab ortu ad
                <lb/>
              occaſum, longè tamen tardiorem motu Solis, ita vt ſingulis menſibus Sy­
                <lb/>
              nodicis Sol Lunam aſſequatur, atque adeò
                <foreign lang="grc">η</foreign>
              num integrum circulum ſu­
                <lb/>
              pra illam acquirat; adde vtramque inclinationem, quâ ſcilicet tum ab
                <lb/>
              Apogæo ad Perigæum & viciſſim, tum à Borea ad Auſtrum, & viciſſim
                <lb/>
              Planeta librari videtur; vtriuſque tamen periodus in Luna diverſa eſt à
                <lb/>
              Solari; vnde Lunæ Apogæum recurrit frequentiùs; præterea Lunæ ſecun­
                <lb/>
              da inclinatio habet pro termino Eclipticam, vt jam dixi; anomaliæ primæ,
                <lb/>
              ſeu periodicæ ratio eadem eſt, quæ anomaliæ Solaris; neque hîc repeto,
                <lb/>
              quæ jam dixi in alio congreſſu; quod verò pertinet ad aliam inæqualita­
                <lb/>
              tem, vel anomaliam ſynodicam, vt vocant. </s>
              <s id="s.000880">in mea hypotheſi, facilè ratio
                <lb/>
              redditur multiplicis inæqualitatis, quam huc vſque, vt verum fatear, non­
                <lb/>
              dum accuratè indagarunt Aſtronomi, nedum ſtatuerunt; hinc vnus negat,
                <lb/>
              quod alius adſtruit; ſcilicet eò quiſque dumtaxat ſpectat, vt obſervatio­
                <lb/>
              nes ad Syſtematis excogitati formam accommodet; ſed hæc fuſiùs diſcu­
                <lb/>
              tere huius loci non eſt; hoc tantùm indicaſſe contentus, ex diverſo Lu­
                <lb/>
              næ ſitu, multiplicem inæqualitatem, apparentem ſcilicet, eamque variam
                <lb/>
              ſequi poſſe: vtrùm verò Lunæ apogeæ diſtantia maior ſit in quadraturis,
                <lb/>
              quàm in copulis, & perigeæ minor, non deſunt, etiam inter principes
                <lb/>
              Aſtromos, qui negent: & verò punctum ac momentum veræ ac germa­
                <lb/>
              næ quadraturæ vix diſcerni poreſt, maximè intra ſpatium duorum vel qua­
                <lb/>
              tuor graduum; de Latitudine Lunæ nihil dico; cùm eam nullo negotio
                <lb/>
              explicemus; itemque Nodorum motum in antecedentia; quia citiùs ſecun­
                <lb/>
              dæ inclinationis motus perficitur, quàm motus in Zodiaco; vnde neceſ­
                <lb/>
              ſariò ſequitur motus Nodorum apparens contra ſeriem Signorum; motus
                <lb/>
              apogæi etiam apparens eodem modo explicatur, quo jam in Sole illum
                <lb/>
              explicuimus; itemque eorundem motuum inæqualitas, ſuppoſito motu
                <lb/>
              reali æquabiliſſimo; & vbi certæ omnino & in omnibus conſentientes
                <lb/>
              obſervationes aliquando definientur, nullus dubito, quin ex jactis princi­
                <lb/>
              piis facilè in hac noſtra hypotheſi explicentur, quod tamen modò fieri ne­
                <lb/>
              quit, cùm multa etiamnum incerta maneant, & vix de Apogæo conſtet,
                <lb/>
              vbi ſit, & qualis ſit excentricitas, an hæc ſemper eadem ſit; diſtantia verò
                <lb/>
              Lunæ maxima, etiam incerta eſt. </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>