Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

List of thumbnails

< >
71
71
72
72
73
73
74
74
75
75
76
76
77
77
78
78
79
79
80
80
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001471">
                <pb pagenum="80" xlink:href="009/01/080.jpg"/>
                <emph type="italics"/>
              ex ijs circa Aſtrologiam, conſideretur: dicitur enim ſufficienter)
                <emph.end type="italics"/>
              ſumit hoc loco
                <lb/>
              Aſtrologiam, pro Aſtronomia, ſi iuxta recentiores loqui velimus. </s>
              <s id="s.001472">Dicit igi­
                <lb/>
              tur ordinem cœlorum, ac ſyderum, item ſitum, & proportiones magnitu­
                <lb/>
              dinum eorundem, cum per naturalis ſcientiæ principia ſciri nequeant, ex
                <lb/>
              rationibus Aſtronomorum petenda eſſe, apud quos iſta ſufficienter
                <expan abbr="demon-ſtrẽtur">demon­
                  <lb/>
                ſtrentur</expan>
              . </s>
              <s id="s.001473">& meritò quidem hæc dicuntur; poſteriores enim ab Ariſt. ordines,
                <lb/>
              ſitus, ac magnitudines tam cœlorum, quam ſyderum firmis rationibus,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
                <lb/>
              inuentu peracutis demonſtrarunt. </s>
              <s id="s.001474">quorum princeps fuit ptolæmeus; noſtra
                <lb/>
              tamen ætate Tycho Brahe, qui certis obſeruationibus, quas maximo labo­
                <lb/>
              re, ac ſumptu exantlauit, in nonnullis à Ptolæmeo, ac reliquis diſſentjt: ſtan­
                <lb/>
              dum autem eſſe recentioribus obſeruationibus apud Aſtronomiæ peritos in
                <lb/>
              confeſſo eſt.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001475">
                <arrow.to.target n="marg110"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.001476">
                <margin.target id="marg110"/>
              110</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001477">Tex.
                <emph type="italics"/>
              (Luna autem oſtenditur per ea, quæ circa viſum, quod ſphærica ſit: non
                <lb/>
              enim
                <expan abbr="vtiq;">vtique</expan>
              fieret accreſcens, & decreſcens, plurimŭm quidem alter a ex parte curua,
                <lb/>
              altera concaua, aut
                <expan abbr="vtrmq;">vtrinque</expan>
              curua, ſemel autem bipartita)
                <emph.end type="italics"/>
              ait per ea, quæ circa
                <lb/>
              viſum, ideſt per opticem probari Lunam eſſe ſphæricam: ſed conſule, quæ
                <lb/>
              primo Poſter. tex. 3. de hac re ſcripſi, & plenam etiam huius loci intelligen­
                <lb/>
              tiam aſſequeris, præſertim ſi experimentum ibi traditum inieris.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001478">
                <arrow.to.target n="marg111"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.001479">
                <margin.target id="marg111"/>
              111</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001480">Ibidem
                <emph type="italics"/>
              (Et rurſus per Astrologica, quia
                <expan abbr="vtiq;">vtique</expan>
              non eſſent ſolis eclypſes lunulæ
                <lb/>
              ſpeciem præfeferentes. </s>
              <s id="s.001481">Quare ſi vnum est tale, palam eſt, quod & alia
                <expan abbr="vtiq;">vtique</expan>
              erunt
                <lb/>
              talia)
                <emph.end type="italics"/>
              ſicuti
                <expan abbr="præcedẽs">præcedens</expan>
              ſphæricitatis Lunæ ratio ex Perſpectiua deſumpta eſt,
                <lb/>
              ita præſens ex Aſtronomia, ex eò enim, quod eclypſis Solis habeat figuram
                <lb/>
              lunulæ, ideſt, ſi inſtar Lunæ falcatæ, probant Aſtronomi Lunam eſſe ſphæri­
                <lb/>
              cam. </s>
              <s id="s.001482">intellige tamen partem illam Solis, quæ non eclypſatur, habere figu­
                <lb/>
              ram lunulæ, pars enim à Luna obumbrata non videtur, etſi videretur oua­
                <lb/>
              lem quandam ſpeciem, præſeferret: pars igitur, illa eſt corniculata, quia
                <lb/>
                <figure id="id.009.01.080.1.jpg" place="text" xlink:href="009/01/080/1.jpg" number="45"/>
                <lb/>
              cum Solis defectio ex interpoſitione Lunæ inter nos, &
                <lb/>
              Solem contingat, & Luna ſit ſphærica, neceſſariò ſphæ­
                <lb/>
              ricè, & circulariter Solem obumbrabit; quare pars illa
                <lb/>
              non obumbrata remanet falcata, & corniculata, vt in
                <lb/>
              præſenti figura videre eſt; vbi cernis, Lunam Solem or­
                <lb/>
              biculariter offuſcare in linea A D C, partem Solis de­
                <lb/>
              tectam
                <expan abbr="contentã">contentam</expan>
              lineis curuis A B C D, eſſe lunularem,
                <lb/>
              & falcatam; cum ergo in hunc modum fiat Solis deli­
                <lb/>
              quium, ſignum certum eſt, Lunam eſſe ſphæricam.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001483">
                <arrow.to.target n="marg112"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.001484">
                <margin.target id="marg112"/>
              112</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001485">Tex. 107.
                <emph type="italics"/>
              (Quod autem dubitatur, hoc eſt; videre autem non eſt difficile, ſi pa­
                <lb/>
              rum conſiderauerimus, & diſtinxerimus, quonam modo cenſeamus quantamuis ma­
                <lb/>
              gnitudinem grauem ad medium ferri. </s>
              <s id="s.001486">manifeſtum enim eſt, quod non quouſque ex­
                <lb/>
              tremum tangat ipſum centrum; ſed maior pars vincat, oportet,
                <expan abbr="quouſq;">quouſque</expan>
              ſuo medio
                <lb/>
              ipſum medium compræhendat;
                <expan abbr="hucnſq;">hucuſque</expan>
              enim habet propenſionem)
                <emph.end type="italics"/>
              ſenſus Ariſto­
                <lb/>
              telis eſt, debere nos exiſtimare, quod ſi quæpiam grauis magnitudo deſcen­
                <lb/>
              dat ad centrum mundi, eam non permanſuram, ſtatim ac ipſius extremum
                <lb/>
              centrum mundi attigent; ſed eò
                <expan abbr="vſq;">vſque</expan>
              deſcenſuram,
                <expan abbr="quouſq;">quouſque</expan>
              ipſius medium,
                <lb/>
              mundi medium, ſiue centrum aſſequutum ſit; maior enim ipſius pars, in qua
                <lb/>
              ſcilicet medium eſt, minorem partem propellit, donec vtrinque à centro
                <lb/>
              mundi æquè emineat; omne enim graue
                <expan abbr="hucuſq;">hucuſque</expan>
              habet propenſionem, ſiue </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>