8181AD LECTOREM
QVandoquidem nonnullis bujus Praxis
propoſitionibus de corporum motu dictu-
riſumus, paucis priuſquam in rem ingre-
dimur lectoriaperire viſum fuit Stati-
cem duntaxat potentiæ moventis & pon-
derismotiſitus æquilibritatem ſeu æqua.
mentum docere; quanta verò moventis
potentiæ vis præterea deſideretur, (nam
cuilibet movendoimpedimentũ ſola cogitatione tantũ ſepar abi-
le perpetuò inbæret, quod & ipſum ſuperari quoque neceſſe eſt,)
quò datum pondus commoveatur & impellatur, à Staticæ do-
ctrina alienũ fuerit; cum via & ratione mathematica iste po-
tentiæ exceſſus invenirineque explicari poſsit, etenim impedi-
menta & res mot æ constantem analogiam nullam babent. Ve-
rùm quò ratio iſta ſit magis perſpicua, eſto currus gravitatis
notæin cognitæ acclivitatis collem pertrabendus. Ajo ſtaticam,
ut 4 exemplo 9 propaſ. perſpicitur; docere quæpotentiaſit currui
æqualis, boc eſt, ſitu æquiponderet non habita motus aut impe-
dimentorumratione, cujus generis ſunt illa ſingularium par-
tium ut axium in ſuis ſyringibus, rotarum in plateis, ac deni{q́ue}
totius currus in aere. Impedimentorum inquam potentia cum
catholica non ſit à ſtaticæ præceptis rejicienda, quia eius ad po-
tentiam moventem ratio unica & certa nulla apparet. Quod
refutatis eorum argumentis qui in ponderibus deprimentibus
ſecus ſtatuunt, arguerem, niſi in ſtatica tantum doctrinæ præ-
cepta instituere ſatius ducerem, alibi priſtinũ & inveteratum
de ponderũ affectionibus errorem firmis rationibus retecturus.
Cæterum æquilibritatis cognitio hic ſufficit; enimverò ſiin li-
bræ utrâque lance tantundem ponderis collocetur, quamvis
librile ſeu jugum ſua habeat motus impedimenta, levi tamen
momento lances huc at que illuc impelluntur: idque in cæteris
omnibus evenire certum eſt.
propoſitionibus de corporum motu dictu-
riſumus, paucis priuſquam in rem ingre-
dimur lectoriaperire viſum fuit Stati-
cem duntaxat potentiæ moventis & pon-
derismotiſitus æquilibritatem ſeu æqua.
mentum docere; quanta verò moventis
potentiæ vis præterea deſideretur, (nam
cuilibet movendoimpedimentũ ſola cogitatione tantũ ſepar abi-
le perpetuò inbæret, quod & ipſum ſuperari quoque neceſſe eſt,)
quò datum pondus commoveatur & impellatur, à Staticæ do-
ctrina alienũ fuerit; cum via & ratione mathematica iste po-
tentiæ exceſſus invenirineque explicari poſsit, etenim impedi-
menta & res mot æ constantem analogiam nullam babent. Ve-
rùm quò ratio iſta ſit magis perſpicua, eſto currus gravitatis
notæin cognitæ acclivitatis collem pertrabendus. Ajo ſtaticam,
ut 4 exemplo 9 propaſ. perſpicitur; docere quæpotentiaſit currui
æqualis, boc eſt, ſitu æquiponderet non habita motus aut impe-
dimentorumratione, cujus generis ſunt illa ſingularium par-
tium ut axium in ſuis ſyringibus, rotarum in plateis, ac deni{q́ue}
totius currus in aere. Impedimentorum inquam potentia cum
catholica non ſit à ſtaticæ præceptis rejicienda, quia eius ad po-
tentiam moventem ratio unica & certa nulla apparet. Quod
refutatis eorum argumentis qui in ponderibus deprimentibus
ſecus ſtatuunt, arguerem, niſi in ſtatica tantum doctrinæ præ-
cepta instituere ſatius ducerem, alibi priſtinũ & inveteratum
de ponderũ affectionibus errorem firmis rationibus retecturus.
Cæterum æquilibritatis cognitio hic ſufficit; enimverò ſiin li-
bræ utrâque lance tantundem ponderis collocetur, quamvis
librile ſeu jugum ſua habeat motus impedimenta, levi tamen
momento lances huc at que illuc impelluntur: idque in cæteris
omnibus evenire certum eſt.
At que bæc quidem de motus impedimentis dicta ſunto,