Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001504
">
<
pb
pagenum
="
82
"
xlink:href
="
009/01/082.jpg
"/>
curuam habet terminantem lineam, linea ſcilicet, quæ terminat partem
<
lb
/>
eclypſatam à non eclypſata, ſemper apparet circularis; cum autem hæc li
<
lb
/>
nea ſit terminus vmbræ terræ, quæ lumen obumbrat, ſignum
<
expan
abbr
="
manifeſtũ
">manifeſtum</
expan
>
eſt
<
lb
/>
vmbram ipſam eſſe rotundam; nam cum Luna deficiat propter terræ obie
<
lb
/>
ctionem inter ipſam, & Solem, ita, vt vmbra terræ protendatur
<
expan
abbr
="
vſq;
">vſque</
expan
>
ad Lu
<
lb
/>
nam,
<
expan
abbr
="
eamq́
">eamque</
expan
>
; in omni eclypſatione, ſiue eclypſis ſit ſupra terram, ſiue infra,
<
lb
/>
ad quamlibet
<
expan
abbr
="
deniq;
">denique</
expan
>
partem terræ fiat, orbiculariter eam contegit, ſignum
<
lb
/>
perſpicuum eſt terram proijcere quoquouerſus vmbram rotundam, quæ vt
<
lb
/>
in ſphæra oſtenditur, eſt rotunda ad modum coni; cum ergo vmbra terræ
<
lb
/>
ex quauis parte proijciatur, ſit rotunda, certò certius colligitur,
<
expan
abbr
="
terramq́
">terramque</
expan
>
;
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
quoq;
">quoque</
expan
>
ipſam rotunda figura præditam eſſe. </
s
>
<
s
id
="
s.001505
">hanc eandem rationem, ſi libue
<
lb
/>
rit, fuſius pertractatam videre poteris apud P. Clauium in ſphæra.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001506
">
<
arrow.to.target
n
="
marg115
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001507
">
<
margin.target
id
="
marg115
"/>
115</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001508
">Tex.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Præterea per astrorum apparentiam, non ſolum manifeſtum eſt, quod re
<
lb
/>
tunda, ſed & quod magnitudine non magna ſit; paruo enim facto nobis tranſitu ad
<
lb
/>
meridiem, & Vrſam, manifeſtè fit alter horizon circulus, ita vt aſtra, quæ ſuper
<
lb
/>
caput, magnam habeant mutationem, & non eadem appareant, & ad Vrſam, & ad
<
lb
/>
meridiem tranſeuntibus, quædam enim in Aegypto quidem stellæ
<
expan
abbr
="
vidẽtur
">videntur</
expan
>
, & cir
<
lb
/>
ca Cyprum, in ijs autem, quæ ad Vrſam vergunt regionibus, non
<
expan
abbr
="
viaẽtur
">videntur</
expan
>
. </
s
>
<
s
id
="
s.001509
">& aſtro
<
lb
/>
rum ea, quæ ſemper in ijs, quæ ad Vrſam vergunt, apparent, in illis locis occidunt.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001510
">Quare non ſolum ex his manifeſtum eſt rotundam eſſe figuram terræ, ſed & ſphæræ
<
lb
/>
non magnæ: non enim tam celeriter inſigne quippiam faceret, tranſlatis nobis adeò
<
lb
/>
parum)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
hic textus ei, qui ſphæram mundi audiuerit perfacilis eſt: propte
<
lb
/>
rea eum breuiter ſic paraphraſticè exponam. </
s
>
<
s
id
="
s.001511
">Terram eſſe rotundam,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
<
lb
/>
reſpectu cœleſtium corporum non magnam, ſignum eſt, quod facto à nobis
<
lb
/>
paruo itinere ſiue ad meridionalem plagam, ſiue ad
<
expan
abbr
="
ſeptẽtrionalem
">ſeptentrionalem</
expan
>
(quam
<
lb
/>
Vrſam dicit) magnopere mutatur horizon: quod apparet primo ex varia
<
lb
/>
tione aſtrorum, nam quæ in primo loco ſupra noſtrum verticem
<
expan
abbr
="
trãſibant
">tranſibant</
expan
>
,
<
lb
/>
in ſecundo loco non amplius, ſed alia,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
alia valde ab inuicem ſeiuncta
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.009.01.082.1.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/082/1.jpg
"
number
="
46
"/>
<
lb
/>
ex facto quamuis paruo itinere tranſeunt. </
s
>
<
s
id
="
s.001512
">ſit in
<
lb
/>
præſenti figura terra, vbi A, in qua facta parua
<
lb
/>
mutatione ex loco F, in locum G, fieret magna
<
lb
/>
mutatio
<
expan
abbr
="
aſtrorũ
">aſtrorum</
expan
>
verſicalium B, in C, quæ mul
<
lb
/>
tum ab inuicem diſtant. </
s
>
<
s
id
="
s.001513
">ſi autem terra eſſet
<
lb
/>
maior, v. g. circulus medius, tunc facta maio
<
lb
/>
ri mutatione ex D, in E, fieret eadem aſtrorum
<
lb
/>
variatio ex B, in C; ſed cum nos experiamur
<
lb
/>
fieri magnam aſtrorum mutationem, ex parua
<
lb
/>
locorum intercapedine, ſignum eſt magnope
<
lb
/>
re mutari horizontem, ac proinde terram eſſe
<
lb
/>
rotundam, ac reſpectu cœleſtium corporum
<
lb
/>
paruam. </
s
>
<
s
id
="
s.001514
">aliud præterea ſignum huius horizontis permutationis eſt, quod
<
lb
/>
ſtellæ, quæ in priori loco ſupra horizontem apparebant, mutato paululum
<
lb
/>
loco ad alterutram plagam, ſtatim abſconduntur; aliæ verò nouæ
<
expan
abbr
="
apparẽt
">apparent</
expan
>
<
lb
/>
vt in Aegypto, & Cypro, ſtella, quæ dicitur Canobus ſupra horizontem
<
lb
/>
aſcendit; quæ ſi paululum Vrſam, ſeu ſeptentrionem ambulaueris, ſtatim
<
lb
/>
latitabit. </
s
>
<
s
id
="
s.001515
">Demum eiuſdem citæ mutationis finitoris indicium etiam ſit,</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>