1Liuius quartę decadis lib.
ſexto, Roſtratas uocat,
his uerbis: Vna & LXXX. roſtratis nauibus, mul
tis pręterea minoribus, quę aut apertę roſtratę, aut
ſine roſtris ſpeculatoriæ erant, Delum traiecit. Qui
bus uerbis conſtat, roſtratas fuiſſe etiam, quæ tectæ
non erant. Appianus in Mithridatico Χαλκεμβόλους
uocat, Νη̄ες ἐάλωσαν χαλκέμβολοι ὀκτακόσιαι. Plutarch9 in
Antonio: Ἐπεὶ τάς ὡμολὁγητο, καίσαρα μὲν ἀντωνίῳ δοῦναι δύο
τάγματα πρός τὸν παρθικὸν πόλεμον, ἁντώνιον δὲ καίσαρι χαλ
κεμβόλους ἑκατε. Diodorus libro XX. Χαλκώματα uo
care uidetur roſtra ex ære, his uerbis: Καὶ τὰ ληφθέντα
Χαλκώματα τῶν ἀγαθοκλέους νεῶν ἀπέστειλαν αὐτῷ. Et paulo
poſt ſubdit: τοῖς δ´ ἀπιστοῦσιν ἀπόδειξεν παρέχεθαι τὴν τῶν
ἐμβόλων κομιδήν. ἐμβόλους enim roſtra fuiſſe conſtat, ex
Plutarcho in pleriſque locis: et ex Appiano, ubi de
capite Marij Iunioris: Καὶ ἀν τὴν ὁ σύλλας ἐν ἀγορᾷ πρό τῶν
ἐμβόλων θέμενος, ἐπιγελάσαι λέγεται τῇ νεότητι τοῦ ὑπάτου, καὶ
εἰπεῖν, ἐρέτην δεῖ πρῶτον γενέθει πρὶνπωηδαλίοις ἐπιχειρεῖν.
Et ipſum caput Sylla in foro pro roſtris poni iuſ
ſit: iuuentuti〈qué〉 conſulis illuſiſſe fertur, dixiſſé que,
prius remigem eſſe oportere, quàm ad tractanda
gubernacula accedere. Quin & Plutarchus in An
tonio χαλκώματα pro roſtris ex ære poſuit, dum ait:
Τῶν δὲ καίσαρος οὐ μόνον ἀντιππρώρων συμφέρεθαι, πρὸς χαλκώ
ματα στερεὰ καὶ τραχέα φυλαωομένων. id eſt: Nauibus autem
Cæſaris cauentibus, ne obuerſę cum roſtris firmis
& æratis Antonij concurrerent. Plutarchus in Pom
peio: Ἐννενήκοντα δὲ χαλκεμβόλους παρέλαβε. Idem in Sylla:
Καὶ δοῦναι ναῦς ἑβδομήκοντα χαλκήρεις. Tullius in ſecundo
his uerbis: Vna & LXXX. roſtratis nauibus, mul
tis pręterea minoribus, quę aut apertę roſtratę, aut
ſine roſtris ſpeculatoriæ erant, Delum traiecit. Qui
bus uerbis conſtat, roſtratas fuiſſe etiam, quæ tectæ
non erant. Appianus in Mithridatico Χαλκεμβόλους
uocat, Νη̄ες ἐάλωσαν χαλκέμβολοι ὀκτακόσιαι. Plutarch9 in
Antonio: Ἐπεὶ τάς ὡμολὁγητο, καίσαρα μὲν ἀντωνίῳ δοῦναι δύο
τάγματα πρός τὸν παρθικὸν πόλεμον, ἁντώνιον δὲ καίσαρι χαλ
κεμβόλους ἑκατε. Diodorus libro XX. Χαλκώματα uo
care uidetur roſtra ex ære, his uerbis: Καὶ τὰ ληφθέντα
Χαλκώματα τῶν ἀγαθοκλέους νεῶν ἀπέστειλαν αὐτῷ. Et paulo
poſt ſubdit: τοῖς δ´ ἀπιστοῦσιν ἀπόδειξεν παρέχεθαι τὴν τῶν
ἐμβόλων κομιδήν. ἐμβόλους enim roſtra fuiſſe conſtat, ex
Plutarcho in pleriſque locis: et ex Appiano, ubi de
capite Marij Iunioris: Καὶ ἀν τὴν ὁ σύλλας ἐν ἀγορᾷ πρό τῶν
ἐμβόλων θέμενος, ἐπιγελάσαι λέγεται τῇ νεότητι τοῦ ὑπάτου, καὶ
εἰπεῖν, ἐρέτην δεῖ πρῶτον γενέθει πρὶνπωηδαλίοις ἐπιχειρεῖν.
Et ipſum caput Sylla in foro pro roſtris poni iuſ
ſit: iuuentuti〈qué〉 conſulis illuſiſſe fertur, dixiſſé que,
prius remigem eſſe oportere, quàm ad tractanda
gubernacula accedere. Quin & Plutarchus in An
tonio χαλκώματα pro roſtris ex ære poſuit, dum ait:
Τῶν δὲ καίσαρος οὐ μόνον ἀντιππρώρων συμφέρεθαι, πρὸς χαλκώ
ματα στερεὰ καὶ τραχέα φυλαωομένων. id eſt: Nauibus autem
Cæſaris cauentibus, ne obuerſę cum roſtris firmis
& æratis Antonij concurrerent. Plutarchus in Pom
peio: Ἐννενήκοντα δὲ χαλκεμβόλους παρέλαβε. Idem in Sylla:
Καὶ δοῦναι ναῦς ἑβδομήκοντα χαλκήρεις. Tullius in ſecundo