1diuini cognomentum tulit, Telluri attribuit tum
junior reuolutionem diurnam circa proprium axem,
tum ætate maturior etiam tranſlationem per zo
diacum. Noſti enim, cùm in Timæo ſenſiſſet Tel
lurem in vniuerſi centro degentem, vna ſui circum
ductione verſus ortum, diem, noctemque efficere,
dum intereà Sol, cæteráque aſtra apparerent oriri,
ac deferri verſus occaſum; poſt-modum tamen, vt
ex Theophraſto apud Plutarchum intelligitur, eum
collocaſſe Solem in centro, & Terræ præter mo
tum diurnum, aſſignauiſſe etiam annuum, quem dum
circa Solem, & ſub ſignis zodiaci perageret, Sol
appareret intereà oppoſita ſigna peragrare. Sed
hiſce dimiſſis, ecquod-nam eſt illud, de quo dicere
volo, argumentum è Nempe illud eſt, quod ab ipſo
vſque Ariſtotele ſolet obijci, dum neminem ferè
non vides, qui diurnum motum oppugnans, non
inſtet fore, vt ſi Terra circumvolueretur in ortum,
lapis directè ſurſùm projectus, non in eundem, è quo
foret projectus, locum recideret, ſed caderet pro
cùl ad parteis occiduas; quòd eo verſante per
aerem, locus eſſet interea verſus ortum procùl
ſubductus: eo modo, inquiunt, quo ſagitta ſurſùm
euibrata è puppi, dum nauis mouetur, non in puppim
recidit, ſed in aquam à tergo puppis, quæ intereà
ſubducta eſt. Enimverò quis non miretur neminem
ex tanta obijcientium turba rem fuiſſe expertum
adeò facilem; omneiſque exemplum in re ſimili
vſurpare, non quod ipſi probauerint, aut ab exper
tis acceperint; ſed quòd aliunde ſic ſe habere, aut
junior reuolutionem diurnam circa proprium axem,
tum ætate maturior etiam tranſlationem per zo
diacum. Noſti enim, cùm in Timæo ſenſiſſet Tel
lurem in vniuerſi centro degentem, vna ſui circum
ductione verſus ortum, diem, noctemque efficere,
dum intereà Sol, cæteráque aſtra apparerent oriri,
ac deferri verſus occaſum; poſt-modum tamen, vt
ex Theophraſto apud Plutarchum intelligitur, eum
collocaſſe Solem in centro, & Terræ præter mo
tum diurnum, aſſignauiſſe etiam annuum, quem dum
circa Solem, & ſub ſignis zodiaci perageret, Sol
appareret intereà oppoſita ſigna peragrare. Sed
hiſce dimiſſis, ecquod-nam eſt illud, de quo dicere
volo, argumentum è Nempe illud eſt, quod ab ipſo
vſque Ariſtotele ſolet obijci, dum neminem ferè
non vides, qui diurnum motum oppugnans, non
inſtet fore, vt ſi Terra circumvolueretur in ortum,
lapis directè ſurſùm projectus, non in eundem, è quo
foret projectus, locum recideret, ſed caderet pro
cùl ad parteis occiduas; quòd eo verſante per
aerem, locus eſſet interea verſus ortum procùl
ſubductus: eo modo, inquiunt, quo ſagitta ſurſùm
euibrata è puppi, dum nauis mouetur, non in puppim
recidit, ſed in aquam à tergo puppis, quæ intereà
ſubducta eſt. Enimverò quis non miretur neminem
ex tanta obijcientium turba rem fuiſſe expertum
adeò facilem; omneiſque exemplum in re ſimili
vſurpare, non quod ipſi probauerint, aut ab exper
tis acceperint; ſed quòd aliunde ſic ſe habere, aut