1in quo eſt vitæ principium, à quo vniuerſa habent, vt fiant, &
conſeruentur. hic est locus primi mobilis, in cælo: & locus, qui
eſt ſub luna infra cælum, ibi ignem locatum eſſe dicimus: hic
est locus præſtantissimus, qui habet rationem finis, & termi
ni; ideo præſtantior eſt eo, quod finitur, ac terminatur.
conſeruentur. hic est locus primi mobilis, in cælo: & locus, qui
eſt ſub luna infra cælum, ibi ignem locatum eſſe dicimus: hic
est locus præſtantissimus, qui habet rationem finis, & termi
ni; ideo præſtantior eſt eo, quod finitur, ac terminatur.
Ex his ad formam argumenti: Totum primum argumen
tum detur, cum vltra progrediantur, ac dicunt: hic eſt locus
mundi medius: adde, id est medius rei, & naturæ, & non ma
gnitudinis, prior locus finit, ac terminat: posterior finitur, ac
terminatur: ideo prior nobilissimo igni natura debetur: po
ſterior imperfectissimæ terræ, vt eò tendat, at que ibi quieſcat.
Nec potest terra eſſe in cælo: quod cælum æternum à caduca
terræ materia coinquinatum, interire cogeretur. Nec per me
diam cæli ſubſtantiam poteſt terra conuerti, ne cælum ſcinda
tur; & ne corpus ab alio corpore penetretur. Nec inter duos
cæleſtes globos valet terra moueri; quia locus ibi medius, qui
ſit plenus, non eſt: cum ibi præter cælum nullum aliud corpus
eſſe queat, à quo ſpacium illud impleatur. Non eſt etiam ibi
ſpacium inane: quia præter quam quod inane ſpacium nulli
bi datur, ſicubi daretur, elementa in eo non mouerentur; vt
infra demonstrabimus. Nec cælum currenti terræ cederet, ſi
per illud cieretur: vt aqua natantibus piſcibus, & aer volan
tibus auibus cedit: quoniam id ſi dederimus, dabimus etiam
cælum dilatari, & conſtringi, rare fieri, & denſari poſſe, eam
ob rem interitui eſſe obnoxium, quia ſine anterioris aeris, &
aquæ denſatione, & ſine poſterioris aeris, & aquæ rarefactio
ne, quæ præcedit aqua, et qui præcedit aer, ab auibus, & piſci
bus impulſus, impellentibus auibus, & piſcibus non cedit. Non
cedit etiam ſine rarefactione aeris, & aquæ mobilium terga
ſequentis, neceſſe eſt enim hæc duo corpora rarefacta mobile
tum detur, cum vltra progrediantur, ac dicunt: hic eſt locus
mundi medius: adde, id est medius rei, & naturæ, & non ma
gnitudinis, prior locus finit, ac terminat: posterior finitur, ac
terminatur: ideo prior nobilissimo igni natura debetur: po
ſterior imperfectissimæ terræ, vt eò tendat, at que ibi quieſcat.
Nec potest terra eſſe in cælo: quod cælum æternum à caduca
terræ materia coinquinatum, interire cogeretur. Nec per me
diam cæli ſubſtantiam poteſt terra conuerti, ne cælum ſcinda
tur; & ne corpus ab alio corpore penetretur. Nec inter duos
cæleſtes globos valet terra moueri; quia locus ibi medius, qui
ſit plenus, non eſt: cum ibi præter cælum nullum aliud corpus
eſſe queat, à quo ſpacium illud impleatur. Non eſt etiam ibi
ſpacium inane: quia præter quam quod inane ſpacium nulli
bi datur, ſicubi daretur, elementa in eo non mouerentur; vt
infra demonstrabimus. Nec cælum currenti terræ cederet, ſi
per illud cieretur: vt aqua natantibus piſcibus, & aer volan
tibus auibus cedit: quoniam id ſi dederimus, dabimus etiam
cælum dilatari, & conſtringi, rare fieri, & denſari poſſe, eam
ob rem interitui eſſe obnoxium, quia ſine anterioris aeris, &
aquæ denſatione, & ſine poſterioris aeris, & aquæ rarefactio
ne, quæ præcedit aqua, et qui præcedit aer, ab auibus, & piſci
bus impulſus, impellentibus auibus, & piſcibus non cedit. Non
cedit etiam ſine rarefactione aeris, & aquæ mobilium terga
ſequentis, neceſſe eſt enim hæc duo corpora rarefacta mobile