1teſt alia ſumpta ex centro grauitatis, vt proprium eſt me
chanicarum ſpeculationum. Porrò libræ iam explicatæ cen
trum grauitatis eſt punctum in medio iugi intrapoſitum, vt
patet ex definitione. Nam circa illud vndique partes æqua
lium ſunt momentorum. Quando autem libra eſt in Aequi
librio conſtituta, huiuſmodi centrum coincidit in eandem
lineam perpendiculatem, in qua eſt centrum circumuolu
tionis, ſeu axis ipſius libræ, ac centrum mundi; ſiue axis po
natur ſupra, ſiue infra iugum, vt videre eſt in deſcriptis figuris.
Quo fit, vt libra in tali poſitione quieſcat; nam centrum
grauitatis per breuiorem lineam, qua fieri poteſt tendit ad
centrum mundi; nulla autem breuior eſt recta in ipſum ca
dente. Quando verò libra per depreſſionem vnius, & ele
uationem alterius partis ipſius, non manet in æquilibrio, tunc
centrum grauitatis conſtituitur extra perpendiculum, ſeu li
neam prædictam cadentem ad centrum mundi per centrum
circumuolutionis ipſius libræ; ac propterea neceſſario ipſum
centrum grauitatis ſi ſupra eſt in parte eleuata, ablato pon
dere partis oppoſitæ deſcendet, ac reuertetur in locum pri
ſtinum, vt magis centro mundi appropinquetur per viam
qua poteſt. Si verò infra eſt in parte depreſſa, etiam ſi pon
dus ab illa auferatur, manebit; quia in illo ſitu ſimiliter &
adhuc magis appropinquatur centro mundi quo tendit. Quę
omnia abſque alia figura perſpicua eſſe poſſunt ex deſcri
ptis, ac fuſiùs, & exactiùs traduntur, cum à Guidone Vbaldo
tractatu de libra, tum à Bernardino Baldo in hac quæſtione,
qui tantam in centro grauitatis vim eſſe animaduertit ad
præponderandum, vt hinc colligat, libras quæ axem habent
ſupra iugum, non à quouis paruo pondere moueri, vel peni
tus declinare, ſed ab eo tantum, quod ſuperet reſiſtentiam cen
tri grauitatis, quę reſiſtentia proportionaliter eo maior ex
peritur, quo minus grauitatis centrum diſtat ab axe, ſeu centro
circa quod ipſa libra conuertitur, vt ibidem ipſe demonſtrat.
chanicarum ſpeculationum. Porrò libræ iam explicatæ cen
trum grauitatis eſt punctum in medio iugi intrapoſitum, vt
patet ex definitione. Nam circa illud vndique partes æqua
lium ſunt momentorum. Quando autem libra eſt in Aequi
librio conſtituta, huiuſmodi centrum coincidit in eandem
lineam perpendiculatem, in qua eſt centrum circumuolu
tionis, ſeu axis ipſius libræ, ac centrum mundi; ſiue axis po
natur ſupra, ſiue infra iugum, vt videre eſt in deſcriptis figuris.
Quo fit, vt libra in tali poſitione quieſcat; nam centrum
grauitatis per breuiorem lineam, qua fieri poteſt tendit ad
centrum mundi; nulla autem breuior eſt recta in ipſum ca
dente. Quando verò libra per depreſſionem vnius, & ele
uationem alterius partis ipſius, non manet in æquilibrio, tunc
centrum grauitatis conſtituitur extra perpendiculum, ſeu li
neam prædictam cadentem ad centrum mundi per centrum
circumuolutionis ipſius libræ; ac propterea neceſſario ipſum
centrum grauitatis ſi ſupra eſt in parte eleuata, ablato pon
dere partis oppoſitæ deſcendet, ac reuertetur in locum pri
ſtinum, vt magis centro mundi appropinquetur per viam
qua poteſt. Si verò infra eſt in parte depreſſa, etiam ſi pon
dus ab illa auferatur, manebit; quia in illo ſitu ſimiliter &
adhuc magis appropinquatur centro mundi quo tendit. Quę
omnia abſque alia figura perſpicua eſſe poſſunt ex deſcri
ptis, ac fuſiùs, & exactiùs traduntur, cum à Guidone Vbaldo
tractatu de libra, tum à Bernardino Baldo in hac quæſtione,
qui tantam in centro grauitatis vim eſſe animaduertit ad
præponderandum, vt hinc colligat, libras quæ axem habent
ſupra iugum, non à quouis paruo pondere moueri, vel peni
tus declinare, ſed ab eo tantum, quod ſuperet reſiſtentiam cen
tri grauitatis, quę reſiſtentia proportionaliter eo maior ex
peritur, quo minus grauitatis centrum diſtat ab axe, ſeu centro
circa quod ipſa libra conuertitur, vt ibidem ipſe demonſtrat.