1
Corporibus latet: atque animae quasi totius ipsa
Proporro est anima, & dominatur corpore toto.
Consimili ratione necesse est ventus, & aer,
Et calor inter se vigeant commista per artus;
Adque aliis aliud subsit magis, emineatque,
Ut quiddam fieri videatur ab omnibus unum:
Ni calor, ac ventus seorsum, seorsumque potestas
Aeris interemant sensum, diductaque solvant.
Est etiam calor ille animo, quem sumit, in ira
Cum fervescit, & ex oculis micat acrius ardor.
Est & frigida multa comes formidinis aura;
Quae ciet horrorem membris, & concitat artus.
Est etiam quoque pacati status aeris ille,
Pectore tranquilloqui fit, voltuque sereno.
Sed calidi plus est illis, quibus acria corda,
Iracundaque mens facile effervescit in ira:
Quo genere in primis vis est violenta leonum;
Pectora qui fremitu rumpunt plerumque gementes;
Nec capere irarum fluctus in pectore possunt.
At ventosa magis cervorum frigida mens est;
Et gelidas citius per viscera concitat auras;
Quae tremulum faciunt membris existere motum.
At natura boum placido magis aere vivit;
Nec nimis irai fax umquam subdita percit
Fumida, suffundens caecae caliginis umbras;
Nec gelidis torpet telis perfixa pavoris;
Inter utrosque sitast, cervos, saevosque leones.
Sic hominum genus est. quamvis doctrina politos
Constituat pariter quosdam, tamen illa relinquit
Naturae cuiusque animi vestigia prima:
Nec radicitus evelli mala posse putandum est,
Quin proclivius hic iras decurrat ad acris;
Proporro est anima, & dominatur corpore toto.
Consimili ratione necesse est ventus, & aer,
Et calor inter se vigeant commista per artus;
Adque aliis aliud subsit magis, emineatque,
Ut quiddam fieri videatur ab omnibus unum:
Ni calor, ac ventus seorsum, seorsumque potestas
Aeris interemant sensum, diductaque solvant.
Est etiam calor ille animo, quem sumit, in ira
Cum fervescit, & ex oculis micat acrius ardor.
Est & frigida multa comes formidinis aura;
Quae ciet horrorem membris, & concitat artus.
Est etiam quoque pacati status aeris ille,
Pectore tranquilloqui fit, voltuque sereno.
Sed calidi plus est illis, quibus acria corda,
Iracundaque mens facile effervescit in ira:
Quo genere in primis vis est violenta leonum;
Pectora qui fremitu rumpunt plerumque gementes;
Nec capere irarum fluctus in pectore possunt.
At ventosa magis cervorum frigida mens est;
Et gelidas citius per viscera concitat auras;
Quae tremulum faciunt membris existere motum.
At natura boum placido magis aere vivit;
Nec nimis irai fax umquam subdita percit
Fumida, suffundens caecae caliginis umbras;
Nec gelidis torpet telis perfixa pavoris;
Inter utrosque sitast, cervos, saevosque leones.
Sic hominum genus est. quamvis doctrina politos
Constituat pariter quosdam, tamen illa relinquit
Naturae cuiusque animi vestigia prima:
Nec radicitus evelli mala posse putandum est,
Quin proclivius hic iras decurrat ad acris;
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib