Borelli, Giovanni Alfonso, De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus, 1670

Page concordance

< >
Scan Original
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
< >
page |< < of 579 > >|
1
prout plenum, & principium materiale deficeret,
aut abundaret in ipſis; & inſuper ait, quòd aſcenſus
ſursùm aliquorum corporum, nempè ignis, non à prin­
cipio aliquo poſitiuo, ſcilicèt leuitate pendere an­
tiquì cenſebant, ſed effici huiuſmodi aſcenſum per
extruſionem factam à fluidis corporibus ambienti­
bus ponderoſioribus.
Si igitur hæc fuit antiquorum̨
ſententia, quomodo eis tribui poteſt tàm enormis
abſurditas, quòd nimirum vacuum moueatur, impel­
lat, habeat ſitum, & regionem ſursùm, versùs quam
tendit?
quomodò, inquam, hæc affirmare poterant il­
li, qui apertè aìebant motus omnes naturales corpo­
rum elementarium tendere deorsùm omneſque pen­
dere ab vnico principio poſitiuo, ſcilicèt à pleno, &
materia corporea?
nec quia aer ſursùm impellitur,
extruditurque, inde ſequitur, quòd vacua in aere con­
tenta
moueantur, atque ſursùm aſcendant, nam ſi va­
cuum nil aliud eſt, quàm ſpatium, id erit immobile,
& proindè aer ſecum non aſportabit vacuum ipſum
ſursùm, ſed in ipſo aſcenſu ſucceſſiuè acquiret noua
ſpatia: relinquendo præcedentia, quæ ſunt omninò
immobilia.
at ſi nomen vacui meram pleni priuatio­
nem, ac nihilum ſignificet, certum eſt quòd nihilum
moueri non poteſt, nec impellere, nec ab vno ad
alium locum migrare.
Ibidem.
Cap. 4. poſi­
tiuam leui­
tatem noņ
dari.
Poſtquam conſiderauimus Ariſtotelis argumenta
contra Antiquos, qui leuitatem poſitiuam omninò
negabant, reſtat modò vt eiuſdem Ariſtotelis ratio­
nes pro leuitatis ſtabilimento, & poſitione conſide-

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index