9084PHYSICORVM ARIST.
aut ui fieri, aut natura:
&
ſi ſit uiolentus, &
eum neceßa-
riò qui natura cõpetit, eſſe: quippe cùm uiolentus quidẽ ſit
præter naturã: qui uerò eſt præter naturã: posterior ſit eo,
qui eſt ſecundũ naturam. Quare ſi hiſce motus non ſit, qui
corporũ natur alium cuiq; ſuapte natura cõpetit, neq; cæte
rorũ proſectò motuum quiſquã erit. At quonã pacto mo
tus is erit, qui natura competit rebus, cùm ratione uacui, ac
infiniti nulla prorſus ſit differentia? Nam quo infinitũ eſt,
eo nihil infra, nihil ſupra, nihil deniq; mediũ eſt. Quo ue-
rò uacuum eſt, eo nihil intereſt inter ſuperũ, inferumq́; . Nã
ut nihili nulla eſt differẽtia, ſic & eius quod haud eſt, nulla
differentia aßignari poteſt. Vacuũ uerò non ens quid, pri-
uatioq́; eſſe uidetur. At ea latio, quæ natura cõpetit, diffe-
rentiam ſubit. Quare erunt ea, quæ differentia ſunt, natu-
ra. Aut igitur non eſt natura latio uſquam, aut ſi eſt, ua-
cuum in ratione rerũ proſectò non eſt. Præterea nũc qui-
dem mouentur ea, quæ iaciuntur, eo qui pepulit nõ tangẽte,
aut ob antiperistaſin, ut quidã inquiunt, aut quia pulſus aër
motu pellit celeriore, quàm fit ea latio pulſi, qua locum ad
proprium ſertur. At in uacuo, nihil horũ eſſe poteſt: neque
fit ut quicquam feratur, niſi ut id quod uehitur. Præterea
nemo dicere poteſt, cur motum alicubi ſtabit. cur enim, hîc
quàm ibi potius ſtabit? Quare aut quieſcet, aut in infini-
tum feratur neceſſe eſt, ſi non potentius quippiam impedie
rit. Inſuper nunc quidem in uacuo ex eo corpora ſerri ui-
dentur, quia cedit: at in uacuo, talis conditio ſimiliter ſeſe
habet omni ex parte, quare omnẽ ad partem ferentur. At-
qui perſpicuum id quod dicitur, & ex biſce quæ deinceps
dicemus, erit. Videmus enim idem pondus, corpus´ ue cele-
rius duas ob cauſas ferri. Aut quia id differt per quod
riò qui natura cõpetit, eſſe: quippe cùm uiolentus quidẽ ſit
præter naturã: qui uerò eſt præter naturã: posterior ſit eo,
qui eſt ſecundũ naturam. Quare ſi hiſce motus non ſit, qui
corporũ natur alium cuiq; ſuapte natura cõpetit, neq; cæte
rorũ proſectò motuum quiſquã erit. At quonã pacto mo
tus is erit, qui natura competit rebus, cùm ratione uacui, ac
infiniti nulla prorſus ſit differentia? Nam quo infinitũ eſt,
eo nihil infra, nihil ſupra, nihil deniq; mediũ eſt. Quo ue-
rò uacuum eſt, eo nihil intereſt inter ſuperũ, inferumq́; . Nã
ut nihili nulla eſt differẽtia, ſic & eius quod haud eſt, nulla
differentia aßignari poteſt. Vacuũ uerò non ens quid, pri-
uatioq́; eſſe uidetur. At ea latio, quæ natura cõpetit, diffe-
rentiam ſubit. Quare erunt ea, quæ differentia ſunt, natu-
ra. Aut igitur non eſt natura latio uſquam, aut ſi eſt, ua-
cuum in ratione rerũ proſectò non eſt. Præterea nũc qui-
dem mouentur ea, quæ iaciuntur, eo qui pepulit nõ tangẽte,
aut ob antiperistaſin, ut quidã inquiunt, aut quia pulſus aër
motu pellit celeriore, quàm fit ea latio pulſi, qua locum ad
proprium ſertur. At in uacuo, nihil horũ eſſe poteſt: neque
fit ut quicquam feratur, niſi ut id quod uehitur. Præterea
nemo dicere poteſt, cur motum alicubi ſtabit. cur enim, hîc
quàm ibi potius ſtabit? Quare aut quieſcet, aut in infini-
tum feratur neceſſe eſt, ſi non potentius quippiam impedie
rit. Inſuper nunc quidem in uacuo ex eo corpora ſerri ui-
dentur, quia cedit: at in uacuo, talis conditio ſimiliter ſeſe
habet omni ex parte, quare omnẽ ad partem ferentur. At-
qui perſpicuum id quod dicitur, & ex biſce quæ deinceps
dicemus, erit. Videmus enim idem pondus, corpus´ ue cele-
rius duas ob cauſas ferri. Aut quia id differt per quod