9084SIM. PORTII COMMENTAR.
ſtus, ex attritu conſpicitur, &
deperditur.
nempe ex
leui confrictu, aperiuntur pori, prodítque color: ſed
ex valido, meatus deſtruuntur, nec amplius emergit
color, qui illis inſidebat. quare ſolùm videmus colo-
rem apparentem. DVM AVTEM VNVMQVO'D-
QVE HORVM ATTERITVR.) adeò ſcilicet vt ad
æqualitatem, lenitatemque redigatur: vt ſignificet
vehementem debere eſſe attritum. vel aliter, dum at-
teruntur ad lęue aliquod & æquale, quemadmodum
metalla, quæ confricãtur ad lapidem Lydium, (quem
Græci βάσανον & vulgus paragonam nuncupat.) illo
attritu deponunt inſitum colorem, nempe nigrum,
(nam hunc pro exemplo addidit, velut paulò antè al-
bam lineam.) & aſſumunt rurſus, ex attritu nimirum
colorem quem habebant à generatione ortúſq. prin-
cipio. INCONIVNCTIONE ET CONTINVITA-
TE.) Non puto referendũ eſſe ad generationẽ, vt in-
telligat cõiunctionẽ lapillorum: ſed cum vnitur cum
lapide illo; & tangit, & confricatur. vt per coniunctio
nem & continuitatẽ intelligat contactũ cum lapide.
(ſolet enim interdum cõtinuum pro contiguo accipi
velut obſeruatur in Ariſt.) TINCTVRAE DIAPHA
NVM. hoc eſt, videtur id quod magis apparet, & per-
ſpicuũ eſt in ipſo colore. Hinc patet lapidẽ illum Ly-
dium eſſe æqualẽ & denſum, & repræſentare colorẽ
ea ratione & puritate, qua in ipſo à tangente corpore
deponitur, & relinquitur. Hac interpretatione ſolui-
tur dubitatio, quare ſicut aurum & argentum exuit
colorem ſuum in lapide, lapis non deponat ſuum in
auro. Propter ſuam ſcilicet denſitatem & duritiam:
& licet aurum inter omnia metalla ſit denſiſsimum:
tamen lapis eo eſt durior. ineſt enim auro ſubſtanti-
fica & eſſentialis quædam humiditas, qua molle eſt.
leui confrictu, aperiuntur pori, prodítque color: ſed
ex valido, meatus deſtruuntur, nec amplius emergit
color, qui illis inſidebat. quare ſolùm videmus colo-
rem apparentem. DVM AVTEM VNVMQVO'D-
QVE HORVM ATTERITVR.) adeò ſcilicet vt ad
æqualitatem, lenitatemque redigatur: vt ſignificet
vehementem debere eſſe attritum. vel aliter, dum at-
teruntur ad lęue aliquod & æquale, quemadmodum
metalla, quæ confricãtur ad lapidem Lydium, (quem
Græci βάσανον & vulgus paragonam nuncupat.) illo
attritu deponunt inſitum colorem, nempe nigrum,
(nam hunc pro exemplo addidit, velut paulò antè al-
bam lineam.) & aſſumunt rurſus, ex attritu nimirum
colorem quem habebant à generatione ortúſq. prin-
cipio. INCONIVNCTIONE ET CONTINVITA-
TE.) Non puto referendũ eſſe ad generationẽ, vt in-
telligat cõiunctionẽ lapillorum: ſed cum vnitur cum
lapide illo; & tangit, & confricatur. vt per coniunctio
nem & continuitatẽ intelligat contactũ cum lapide.
(ſolet enim interdum cõtinuum pro contiguo accipi
velut obſeruatur in Ariſt.) TINCTVRAE DIAPHA
NVM. hoc eſt, videtur id quod magis apparet, & per-
ſpicuũ eſt in ipſo colore. Hinc patet lapidẽ illum Ly-
dium eſſe æqualẽ & denſum, & repræſentare colorẽ
ea ratione & puritate, qua in ipſo à tangente corpore
deponitur, & relinquitur. Hac interpretatione ſolui-
tur dubitatio, quare ſicut aurum & argentum exuit
colorem ſuum in lapide, lapis non deponat ſuum in
auro. Propter ſuam ſcilicet denſitatem & duritiam:
& licet aurum inter omnia metalla ſit denſiſsimum:
tamen lapis eo eſt durior. ineſt enim auro ſubſtanti-
fica & eſſentialis quædam humiditas, qua molle eſt.