9286PHYSICORVM ARIST.
tur A ſi tranſierit, atq;
aliquo quidem in tempore quod ſit
G minore uerò quam eſt tempus E fuerit motũ, hanc pro-
fectò rationẽ & uacuum habebit ad plenum, quam ad tem
pus, tẽpus habebit: ſed tanto in tẽpore quantũ eſt G pleni C
partem aliquam tranſierit pondus A ſitq́; illa K tranſierit
autẽ A pondus, medium ipſum F ſi ea etiã ratione differat
ſubtilitate ab aëre, quã E tẽpus ad G tempus habet. Nam ſi
corpus F tantò ſubtilius ſit ipſo D quantò tempus E tẽpus
excedit G econtrà profectò pondus A tranſierit illud cele-
ritate tanto in tẽpore quantum eſt tẽpus G ſi per illud fera
tur. Si igitur nullum in F fuerit corpus, celerius adhuc per
illud ſanè mouebitur. At in G tẽpore, motũ iam erat. Quare
põdus A æquali in tẽpore plenũ, & uacuum pertranſibit.
At hoc fierinequit. Si igitur tempus aliquod erit, in quo
per uacuũ quoduis corpus mouebitur, hoc eueniet impoßi-
bile, ut ex hiſce quæ diximus patuit: in tempore enim æqua-
li quippiam plenum, atq; uacuum pertranſibit. Erit enim
ſic aliquod corpus, ut ad tempus eſt tempus. Vt in ſumma
autem dicam, manifesta eſt huiuſce cauſa accidentis: nam
motus quidem omnis ad motũ eſt ratio (eſt enim in tempo-
re) & omnis tẽporis item ad tempus, modo ſint ambo fini-
ta: ſed uacui ad plenũ, nulla prorſus eſſe ratio poteſt. Hæc
igitur eueniunt, ob eorum differentiã, per quæ corpora mo
tu cientur. Eorum autem quæ feruntur exceſſu, eueniunt
hæc. Cernimus enim ea corporum, quæ plus aut grauita-
tis, aut leuitatis habent momenti, modò eadem ipſis inſit fi-
gura, celerius per æquale ſpacium ferri, eáq; ratione, quam
inter ſeſe habẽt. Quare & per uacuum ita ferẽtur. At fieri
profectò nequit: quã enim ob cauſam celerius mouebuntur@
in plenis enim, id neceſſariò fit, maius enim celerius
G minore uerò quam eſt tempus E fuerit motũ, hanc pro-
fectò rationẽ & uacuum habebit ad plenum, quam ad tem
pus, tẽpus habebit: ſed tanto in tẽpore quantũ eſt G pleni C
partem aliquam tranſierit pondus A ſitq́; illa K tranſierit
autẽ A pondus, medium ipſum F ſi ea etiã ratione differat
ſubtilitate ab aëre, quã E tẽpus ad G tempus habet. Nam ſi
corpus F tantò ſubtilius ſit ipſo D quantò tempus E tẽpus
excedit G econtrà profectò pondus A tranſierit illud cele-
ritate tanto in tẽpore quantum eſt tẽpus G ſi per illud fera
tur. Si igitur nullum in F fuerit corpus, celerius adhuc per
illud ſanè mouebitur. At in G tẽpore, motũ iam erat. Quare
põdus A æquali in tẽpore plenũ, & uacuum pertranſibit.
At hoc fierinequit. Si igitur tempus aliquod erit, in quo
per uacuũ quoduis corpus mouebitur, hoc eueniet impoßi-
bile, ut ex hiſce quæ diximus patuit: in tempore enim æqua-
li quippiam plenum, atq; uacuum pertranſibit. Erit enim
ſic aliquod corpus, ut ad tempus eſt tempus. Vt in ſumma
autem dicam, manifesta eſt huiuſce cauſa accidentis: nam
motus quidem omnis ad motũ eſt ratio (eſt enim in tempo-
re) & omnis tẽporis item ad tempus, modo ſint ambo fini-
ta: ſed uacui ad plenũ, nulla prorſus eſſe ratio poteſt. Hæc
igitur eueniunt, ob eorum differentiã, per quæ corpora mo
tu cientur. Eorum autem quæ feruntur exceſſu, eueniunt
hæc. Cernimus enim ea corporum, quæ plus aut grauita-
tis, aut leuitatis habent momenti, modò eadem ipſis inſit fi-
gura, celerius per æquale ſpacium ferri, eáq; ratione, quam
inter ſeſe habẽt. Quare & per uacuum ita ferẽtur. At fieri
profectò nequit: quã enim ob cauſam celerius mouebuntur@
in plenis enim, id neceſſariò fit, maius enim celerius