Marci of Kronland, Johannes Marcus
,
De proportione motus figurarum recti linearum et circuli quadratura ex motu
,
1648
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 145
>
Scan
Original
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 145
>
page
|<
<
of 145
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
xlink:href
="
063/01/095.jpg
"/>
liquâ morulâ producitur. </
s
>
<
s
>Vnde fit ut partes priùs
<
expan
abbr
="
magisq;
">magisque</
expan
>
<
lb
/>
percuſſæ, priuſquam æquatio fiat à centro gravitatis, præcur
<
lb
/>
rere feſtinent: aliæ ſequi non valentes mutuâ diſtractione à ſe
<
lb
/>
divellantur. cùm nimirum maior eſt vis ad movendum, quàm
<
lb
/>
illa quies & retentio partium unitiva. </
s
>
<
s
>Frangi enim contingit
<
lb
/>
illâ parte, quâ impetus magis urget, aut unio minùs reſiſtit:
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
itaq;
">itaque</
expan
>
videmus
<
expan
abbr
="
quandoq;
">quandoque</
expan
>
partes à plagâ remotiores præ alijs
<
lb
/>
frangi. </
s
>
<
s
>Et quidem
<
foreign
lang
="
grc
">θραυστὸν</
foreign
>
in multa fragmenta diſſilit: ut
<
lb
/>
vitrum, cryſtallus, teſta, lapis:
<
expan
abbr
="
Idq;
">Idque</
expan
>
præter opinionem-
<
foreign
lang
="
grc
">τὸ χα
<
lb
/>
ταχτὸν</
foreign
>
verò minùs fallit deſignationem: at〈que〉 in duas
<
expan
abbr
="
plerumq;
">plerumque</
expan
>
<
lb
/>
partes abſcedit; factâ diviſione in centro plagæ. </
s
>
<
s
>Quæ qui
<
lb
/>
dem
<
foreign
lang
="
grc
">χάταξις</
foreign
>
magis procedit, cùm plaga longiùs abeſt à parti
<
lb
/>
bus extremis: tum enim partem illam, quæ interiacet, pro ve
<
lb
/>
cte habet: cuius hypomochlium ſunt extrema. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
Atq;
">Atque</
expan
>
ita fit,
<
lb
/>
ut vitro fragili, aut ſtramine fuſtem
<
expan
abbr
="
craſſiorẽ
">craſſiorem</
expan
>
<
expan
abbr
="
quandoq;
">quandoque</
expan
>
ſrangi
<
lb
/>
contingat: cùm nimirum maior eft velocitas motûs, quàm re
<
lb
/>
ſiſtentia:
<
expan
abbr
="
nullaq;
">nullaque</
expan
>
à percuſſo recipitur plaga. </
s
>
<
s
>Oppoſito mo
<
lb
/>
dò habet fractura: cùm hypomochlium eſt in centro plagæ,
<
lb
/>
ſeu diviſionis: extrema verò
<
expan
abbr
="
utrinq;
">utrinque</
expan
>
adducuntur. </
s
>
<
s
>Nam in pri
<
lb
/>
ori quidem
<
foreign
lang
="
grc
">χαταξθ</
foreign
>
duo, hic non niſi unum eſt hypomochli
<
lb
/>
um. </
s
>
<
s
>Dubitabis ergo, quæ harum fractura ſit magis expedita. </
s
>
<
lb
/>
<
s
>Dicendum verò impulſum extrema adducentem, ut hypo
<
lb
/>
mochlium medio ſit loco, prevalere: quod quidem erit ma
<
lb
/>
nifeſtum, ſi fuſtem parte mediâ præhenſum ijsdem viribus
<
lb
/>
frangere coneris. </
s
>
<
s
>Huius autem ratio: quòd extrema vim
<
lb
/>
habeant vectis non impeditam: tantâ ergo acceſſione auge
<
lb
/>
tur impulſus, quanta huius eſt longitudo: reſiſtentiâ in ſolâu
<
lb
/>
nione hypomochlij vim habente. </
s
>
<
s
>At verò cùm extrema hy
<
lb
/>
pomochlio innituntur, & plaga fit in huius centro; impulſus
<
lb
/>
quidem augetur ex illa remotione
<
expan
abbr
="
utrinq;
">utrinque</
expan
>
ab hypomochlio: </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>