1verùm partium unio utrique reſiſtit & diviſioni, & vectis de
preſſioni.
preſſioni.
De Contrafiſſurâ.
Contrafiſſura eſt rima, ſeu fractura cranij in parte à percuſ
ſione ſeu plagâ diſlante: quam Hippoc: propterea, quòd
ægrum & Medicum quandoque latens in perniciem adducat,
ξυμφεζαν ſeu infortunium vocat. Alij reſonitum; quòd opi
nentur ab ictu reſultum fieri in illam partem. Diſſident verò
à ſe: quòd alij non niſi in parte oppoſitâ rimam agi volunt:
alij hoc negant. Et licet in parte oppoſitâ, & à plagâ aliquo
modo diſtante fiſſuram admittant; non tamen excedere vo
lunt os plagâ affectum. Ita Paulus Ægineta, Guido de Cauli
aco, Vidus Vidius, & Fallopius. Probant ex uſu ſuturarum:
quas eo fine à naturâ factas dicunt; quò impetus plagæ in ijs
terminetur: ne noxa alias quoque partes attingat: quod quidem
erat futurum, ſi Cranium continuum atque unioſſe factum fu
iſſet. A ſuturâ verò impalſum ſiſti, manifeſtum in vitro, aut
ære rupto, deficiente in illam fiſſuram ſono: ita ergo in illis
iuncturis, quibus pectinatim os cranij coit, emori impulſum
volunt. Verùm hi imperiti videntur eorum, quæ circa im
pulſum & motum fiunt. Nam globi ordine diſpoſiti, ſeque
tangentes minùs ſunt continui, quám cranium in illis ſuturis:
in quibus ſi quid ineſt humoris aut ſpiritûs, reliquo in oſſe hu
mori & ſpiritui continuatur: & tamen à primo globo omnes
reliqui impulſum recipiunt: quid ergo obſtat, quò minùs
cranio percuſſo impetus á plagâ totum pervadat: Sonum
autem deficere cogunt partes á fiſſurâ inæqualiter prominen
tes: dum in illâ vibratione partes oppoſitas tangunt: á
ſione ſeu plagâ diſlante: quam Hippoc: propterea, quòd
ægrum & Medicum quandoque latens in perniciem adducat,
ξυμφεζαν ſeu infortunium vocat. Alij reſonitum; quòd opi
nentur ab ictu reſultum fieri in illam partem. Diſſident verò
à ſe: quòd alij non niſi in parte oppoſitâ rimam agi volunt:
alij hoc negant. Et licet in parte oppoſitâ, & à plagâ aliquo
modo diſtante fiſſuram admittant; non tamen excedere vo
lunt os plagâ affectum. Ita Paulus Ægineta, Guido de Cauli
aco, Vidus Vidius, & Fallopius. Probant ex uſu ſuturarum:
quas eo fine à naturâ factas dicunt; quò impetus plagæ in ijs
terminetur: ne noxa alias quoque partes attingat: quod quidem
erat futurum, ſi Cranium continuum atque unioſſe factum fu
iſſet. A ſuturâ verò impalſum ſiſti, manifeſtum in vitro, aut
ære rupto, deficiente in illam fiſſuram ſono: ita ergo in illis
iuncturis, quibus pectinatim os cranij coit, emori impulſum
volunt. Verùm hi imperiti videntur eorum, quæ circa im
pulſum & motum fiunt. Nam globi ordine diſpoſiti, ſeque
tangentes minùs ſunt continui, quám cranium in illis ſuturis:
in quibus ſi quid ineſt humoris aut ſpiritûs, reliquo in oſſe hu
mori & ſpiritui continuatur: & tamen à primo globo omnes
reliqui impulſum recipiunt: quid ergo obſtat, quò minùs
cranio percuſſo impetus á plagâ totum pervadat: Sonum
autem deficere cogunt partes á fiſſurâ inæqualiter prominen
tes: dum in illâ vibratione partes oppoſitas tangunt: á