Monantheuil, Henri de, Aristotelis Mechanica, 1599

Page concordance

< >
Scan Original
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
< >
page |< < of 252 > >|
1 Cauſa vero ante dicta eſt:
quoniam radius maior ma­
iorem deſcribit circulum.
Itaque ab eadem vi plus
mutabitur mouens illud,
quod plus diſtat à preſſio­
ne.
Sit vectis a b, pondus
vero g, mouens autem d,
preſſio e. Ipſum vero quod
mouerit d, ſit vbi h, & pon­
dus g motum vbi k.
COMMENTARIVS.
Locus hic breuißimè totam vectis rationem explicat, vt ſciatur
vectis vſus, & quæ vires, ad quod onus mouendum ſufficiant,
vel non ſufficiant.
Quæres vt intelligatur proponemus hoc theore­
ma.
Vteſt potentia ad pondus ſuſtentum: ita eſt pars vectis ab hypo­
mochlio verſus linguam, ad partem ab eodem hypomochlio verſus
caput, quod vt demonſtretur.
Sit vectis A B, & huius hypo­
mochlium C:
29[Figure 29]
ſicque vectis duæ
partes C A ver­
ſus linguam, C
B verſus caput:
ſit quoque pon­
dus D ſuſpenſum ex perpendiculari A D: potentia autem ſuſtinens
ſit in B.
Dico potentiam in B eſſe ad pondus D: vt A C ad B
C ( quod hic vocatur reciprocè ) fiat ergo vt B C ad A C: ita
pondus D ad aliud, vt E.
hoc igitur pondus E loco potentiæ ap­
penſum in B, ipſum D pondere æquabit.
Magnitudines enim in gra­
uitate commenſurabiles æquiponderant, ſi permutatim ſuſpendantur
in diſtantijs ſecundum grauitatum rationem conſtitutæ prop. 6. lib. 1.
Archim. de æquipond.
Et ſic potentia æqualis ipſi E ibidem conſti­
tuta pondere æquabit ipſum D, id eſt ne D deorſum vergat, quod fa­

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index