1
Cauſa vero ante dicta eſt:
quoniam radius maior ma
iorem deſcribit circulum.
Itaque ab eadem vi plus
mutabitur mouens illud,
quod plus diſtat à preſſio
ne. Sit vectis a b, pondus
vero g, mouens autem d,
preſſio e. Ipſum vero quod
mouerit d, ſit vbi h, & pon
dus g motum vbi k.
quoniam radius maior ma
iorem deſcribit circulum.
Itaque ab eadem vi plus
mutabitur mouens illud,
quod plus diſtat à preſſio
ne. Sit vectis a b, pondus
vero g, mouens autem d,
preſſio e. Ipſum vero quod
mouerit d, ſit vbi h, & pon
dus g motum vbi k.
COMMENTARIVS.
Locus hic breuißimè totam vectis rationem explicat, vt ſciatur
vectis vſus, & quæ vires, ad quod onus mouendum ſufficiant,
vel non ſufficiant. Quæres vt intelligatur proponemus hoc theore
ma. Vteſt potentia ad pondus ſuſtentum: ita eſt pars vectis ab hypo
mochlio verſus linguam, ad partem ab eodem hypomochlio verſus
caput, quod vt demonſtretur. Sit vectis A B, & huius hypo
mochlium C:
29[Figure 29]
ſicque vectis duæ
partes C A ver
ſus linguam, C
B verſus caput:
ſit quoque pon
dus D ſuſpenſum ex perpendiculari A D: potentia autem ſuſtinens
ſit in B. Dico potentiam in B eſſe ad pondus D: vt A C ad B
C ( quod hic vocatur reciprocè ) fiat ergo vt B C ad A C: ita
pondus D ad aliud, vt E. hoc igitur pondus E loco potentiæ ap
penſum in B, ipſum D pondere æquabit. Magnitudines enim in gra
uitate commenſurabiles æquiponderant, ſi permutatim ſuſpendantur
in diſtantijs ſecundum grauitatum rationem conſtitutæ prop. 6. lib. 1.
Archim. de æquipond. Et ſic potentia æqualis ipſi E ibidem conſti
tuta pondere æquabit ipſum D, id eſt ne D deorſum vergat, quod fa
vectis vſus, & quæ vires, ad quod onus mouendum ſufficiant,
vel non ſufficiant. Quæres vt intelligatur proponemus hoc theore
ma. Vteſt potentia ad pondus ſuſtentum: ita eſt pars vectis ab hypo
mochlio verſus linguam, ad partem ab eodem hypomochlio verſus
caput, quod vt demonſtretur. Sit vectis A B, & huius hypo
mochlium C:
29[Figure 29]ſicque vectis duæ
partes C A ver
ſus linguam, C
B verſus caput:
ſit quoque pon
dus D ſuſpenſum ex perpendiculari A D: potentia autem ſuſtinens
ſit in B. Dico potentiam in B eſſe ad pondus D: vt A C ad B
C ( quod hic vocatur reciprocè ) fiat ergo vt B C ad A C: ita
pondus D ad aliud, vt E. hoc igitur pondus E loco potentiæ ap
penſum in B, ipſum D pondere æquabit. Magnitudines enim in gra
uitate commenſurabiles æquiponderant, ſi permutatim ſuſpendantur
in diſtantijs ſecundum grauitatum rationem conſtitutæ prop. 6. lib. 1.
Archim. de æquipond. Et ſic potentia æqualis ipſi E ibidem conſti
tuta pondere æquabit ipſum D, id eſt ne D deorſum vergat, quod fa
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib