At uerò neq;
idem ſemper permanere poteſt, Nullius enim
diuiſibilis finiti finis eſt unus: ſiue ad unũ, ſiue ad plura cõ-
tinuũ ſit. At ipſum nunc, finis eſt: tẽpusq́; ſumi finitũ põt.
Præterea cùm ſimul eſſe tẽpore, & neq; prius, neq; poste-
rius nihil aliud ſit, quàm in eodẽ nunc eſſe: ſi priora poste-
rioraúe in hoc nunc, ſunt, ea profectò, quæ ante centies cen-
tenos annos ſunt facta, ſimul cũ ijs erunt, quæ hodierno die
cõficiuntur: et neq; prius quic quã alio, neq; posterius erit.
De ijs igitur quæ inſunt tẽpori: tot ſint dubitata. Sed quid-
nam ſit tẽpus, et quæ ſit ipſius natura, ſimiliter eſt obſcurũ:
& ex ijs, quæ à maiorib9 nostris tradita ſunt, & exijs quæ
nuper à nobis ſunt dicta. Quidã enim uniuerſi motũ, quidã
ſphæram ipſam tẽpus eſſe dixerũt: quorũ neutrũ uerũ eſt.
Etenim cõuerſionis pars, tẽpus eſt quoddã: conuerſio uerò
nõ eſt. Pars enim cõuerſionis eſt id, quod ſumptũ eſt: nõ con
uerſio. Præterea ſi plures eſſent cæli: motus uniuſcuiuſq; ſi
militer tẽpus eſſet. Quare plura tẽpora ſimul eſſent. Sphæ-
ram autẽ uniuerſi quidã adeò tẽpus eſſe putarunt, quia &
in tempore, & uniuerſi ſphæra ſunt cuncta. Sed hæc adeò
ſtultũ eſt, ut ſuperuacaneum ſit ea impoſsibilia, quæ ſequun
tur cõſiderare. Cùm uerò motus quidam, atq; mutatio quæ-
dam, tẽpus eſſe maximè uideatur, id ſi ſit, cõſideremus opor
tet. Mutatio igitur, motusúe in ipſo eſt quod mutatur dun-
taxat: aut ubi id eſt, quod mouetur, atq; mutatur. At tempus
ubiq; eſt æquè & apud omnia. Præterea mutatio quidẽ o-
mnis celerior eſt atq; tardior: at tempus non eſt. Tardum
enim, & uelox tẽpore eſt definitũ. Nam id quidẽ eſt uelox,
quod in breui tẽpore magnũ: id autẽ tardum, quod in longo
paruũ ſpacium tranſit. At tempus nec ut quantum quid
diuiſibilis finiti finis eſt unus: ſiue ad unũ, ſiue ad plura cõ-
tinuũ ſit. At ipſum nunc, finis eſt: tẽpusq́; ſumi finitũ põt.
Præterea cùm ſimul eſſe tẽpore, & neq; prius, neq; poste-
rius nihil aliud ſit, quàm in eodẽ nunc eſſe: ſi priora poste-
rioraúe in hoc nunc, ſunt, ea profectò, quæ ante centies cen-
tenos annos ſunt facta, ſimul cũ ijs erunt, quæ hodierno die
cõficiuntur: et neq; prius quic quã alio, neq; posterius erit.
De ijs igitur quæ inſunt tẽpori: tot ſint dubitata. Sed quid-
nam ſit tẽpus, et quæ ſit ipſius natura, ſimiliter eſt obſcurũ:
& ex ijs, quæ à maiorib9 nostris tradita ſunt, & exijs quæ
nuper à nobis ſunt dicta. Quidã enim uniuerſi motũ, quidã
ſphæram ipſam tẽpus eſſe dixerũt: quorũ neutrũ uerũ eſt.
Etenim cõuerſionis pars, tẽpus eſt quoddã: conuerſio uerò
nõ eſt. Pars enim cõuerſionis eſt id, quod ſumptũ eſt: nõ con
uerſio. Præterea ſi plures eſſent cæli: motus uniuſcuiuſq; ſi
militer tẽpus eſſet. Quare plura tẽpora ſimul eſſent. Sphæ-
ram autẽ uniuerſi quidã adeò tẽpus eſſe putarunt, quia &
in tempore, & uniuerſi ſphæra ſunt cuncta. Sed hæc adeò
ſtultũ eſt, ut ſuperuacaneum ſit ea impoſsibilia, quæ ſequun
tur cõſiderare. Cùm uerò motus quidam, atq; mutatio quæ-
dam, tẽpus eſſe maximè uideatur, id ſi ſit, cõſideremus opor
tet. Mutatio igitur, motusúe in ipſo eſt quod mutatur dun-
taxat: aut ubi id eſt, quod mouetur, atq; mutatur. At tempus
ubiq; eſt æquè & apud omnia. Præterea mutatio quidẽ o-
mnis celerior eſt atq; tardior: at tempus non eſt. Tardum
enim, & uelox tẽpore eſt definitũ. Nam id quidẽ eſt uelox,
quod in breui tẽpore magnũ: id autẽ tardum, quod in longo
paruũ ſpacium tranſit. At tempus nec ut quantum quid