Marci of Kronland, Johannes Marcus
,
De proportione motus figurarum recti linearum et circuli quadratura ex motu
,
1648
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 145
>
Scan
Original
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 145
>
page
|<
<
of 145
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
xlink:href
="
063/01/098.jpg
"/>
diducantur? Ita enim fornices onera videmus ſuſtinere, &
<
lb
/>
contra niti: quòd ſi à parte internâ ſeu cavâ urgeantur; fatiſce
<
lb
/>
re & diſſolvi. </
s
>
<
s
>Cùm ergo cranium in modum fornicis ſit re
<
lb
/>
ductum; non facilè à plagâ ab extra incidente diſſolui poteſt:
<
lb
/>
parte verò oppoſitâ, quia impetus extra fertur,
<
expan
abbr
="
eſtq;
">eſtque</
expan
>
à centro
<
lb
/>
perpendicularis, nihil mirum diſſolvi illam continuitatem. </
s
>
<
lb
/>
<
s
>Accedit quòd impulſus, facto principio motûs à plagâ, non
<
lb
/>
conquieſcit in parte oppoſitâ; cuius violentia ad maius inter
<
lb
/>
vallum deſtinatur. </
s
>
<
s
>Cùm
<
expan
abbr
="
itaq;
">itaque</
expan
>
reflecti ſit neceſſe: & pars ſi
<
lb
/>
niſtra dextrorſum, hæc ſiniſtrorſum abeat; in illâ motuum con
<
lb
/>
trarietate, partibus à ſe divulſis accidit fiſſura. </
s
>
<
s
>Simili modo
<
lb
/>
res habetin vitro à baſi circulari in conum faſtigiato. quæ pla
<
lb
/>
no æqualiter alliſa abrumpit pedamentum: propterea, quòd
<
lb
/>
impetus à latiſſimâ parte incipiens,
<
expan
abbr
="
ſéq;
">ſéque</
expan
>
reforbens, ab interſe
<
lb
/>
ctione in cono factâ, rurſum in diuerſa abit. </
s
>
<
s
>Licet verò im
<
lb
/>
pulſus naturâ ſuâ lineam rectam ſequatur; pro ratione tamen
<
lb
/>
ſubiecti illam rectitudinem variè,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
interdum circulo per
<
lb
/>
mutat. </
s
>
<
s
>Et ſi quidem illa corpuſcula, quibus corpora inte
<
lb
/>
xuntur, continuâ ſerie ſe excipiant, impulſus nullibi offendit:
<
lb
/>
ſed per atomos uniformes ſe circumagens non niſilongâ mo
<
lb
/>
râ conſeneſcit. </
s
>
<
s
>At cùm figurâ & ſitu à ſe differunt: quia mil
<
lb
/>
le modis diſcerpi contingit, citò emoritur. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
Atq;
">Atque</
expan
>
ex his vide
<
lb
/>
tur manifeſtum, quâ ratione impulſus à parte cranij percuſsâ
<
lb
/>
circumgyrando,
<
expan
abbr
="
ſibiq;
">ſibique</
expan
>
obviam factus in parte oppoſitâ rimam
<
lb
/>
agat. </
s
>
<
s
>Quia tamen os cranij non inane & vacuum, ſed cere
<
lb
/>
bro,
<
expan
abbr
="
multisq;
">multisque</
expan
>
vaſis in eo contentis eſt refertum, illa ſimilitudo
<
lb
/>
à vitro deſumpta non videtur hic convenire. </
s
>
<
s
>Et cùm impul
<
lb
/>
ſus naturâ ſuà rectitudinem ſequatur; quid cauſæ quòd in ce
<
lb
/>
rebrum non rectâ feratur; ſed per ambages in oſſe cranij ober
<
lb
/>
rat? Et ſi ita; an non neceſſe ex illâ vehementiâ ictûs plura e
<
lb
/>
iuſdem vaſa diſcerpi & collidi? Pro quo notandum naturam </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>