Marci of Kronland, Johannes Marcus
,
De proportione motus figurarum recti linearum et circuli quadratura ex motu
,
1648
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
page
|<
<
of 145
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
xlink:href
="
063/01/098.jpg
"/>
diducantur? Ita enim fornices onera videmus ſuſtinere, &
<
lb
/>
contra niti: quòd ſi à parte internâ ſeu cavâ urgeantur; fatiſce
<
lb
/>
re & diſſolvi. </
s
>
<
s
>Cùm ergo cranium in modum fornicis ſit re
<
lb
/>
ductum; non facilè à plagâ ab extra incidente diſſolui poteſt:
<
lb
/>
parte verò oppoſitâ, quia impetus extra fertur,
<
expan
abbr
="
eſtq;
">eſtque</
expan
>
à centro
<
lb
/>
perpendicularis, nihil mirum diſſolvi illam continuitatem. </
s
>
<
lb
/>
<
s
>Accedit quòd impulſus, facto principio motûs à plagâ, non
<
lb
/>
conquieſcit in parte oppoſitâ; cuius violentia ad maius inter
<
lb
/>
vallum deſtinatur. </
s
>
<
s
>Cùm
<
expan
abbr
="
itaq;
">itaque</
expan
>
reflecti ſit neceſſe: & pars ſi
<
lb
/>
niſtra dextrorſum, hæc ſiniſtrorſum abeat; in illâ motuum con
<
lb
/>
trarietate, partibus à ſe divulſis accidit fiſſura. </
s
>
<
s
>Simili modo
<
lb
/>
res habetin vitro à baſi circulari in conum faſtigiato. quæ pla
<
lb
/>
no æqualiter alliſa abrumpit pedamentum: propterea, quòd
<
lb
/>
impetus à latiſſimâ parte incipiens,
<
expan
abbr
="
ſéq;
">ſéque</
expan
>
reforbens, ab interſe
<
lb
/>
ctione in cono factâ, rurſum in diuerſa abit. </
s
>
<
s
>Licet verò im
<
lb
/>
pulſus naturâ ſuâ lineam rectam ſequatur; pro ratione tamen
<
lb
/>
ſubiecti illam rectitudinem variè,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
interdum circulo per
<
lb
/>
mutat. </
s
>
<
s
>Et ſi quidem illa corpuſcula, quibus corpora inte
<
lb
/>
xuntur, continuâ ſerie ſe excipiant, impulſus nullibi offendit:
<
lb
/>
ſed per atomos uniformes ſe circumagens non niſilongâ mo
<
lb
/>
râ conſeneſcit. </
s
>
<
s
>At cùm figurâ & ſitu à ſe differunt: quia mil
<
lb
/>
le modis diſcerpi contingit, citò emoritur. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
Atq;
">Atque</
expan
>
ex his vide
<
lb
/>
tur manifeſtum, quâ ratione impulſus à parte cranij percuſsâ
<
lb
/>
circumgyrando,
<
expan
abbr
="
ſibiq;
">ſibique</
expan
>
obviam factus in parte oppoſitâ rimam
<
lb
/>
agat. </
s
>
<
s
>Quia tamen os cranij non inane & vacuum, ſed cere
<
lb
/>
bro,
<
expan
abbr
="
multisq;
">multisque</
expan
>
vaſis in eo contentis eſt refertum, illa ſimilitudo
<
lb
/>
à vitro deſumpta non videtur hic convenire. </
s
>
<
s
>Et cùm impul
<
lb
/>
ſus naturâ ſuà rectitudinem ſequatur; quid cauſæ quòd in ce
<
lb
/>
rebrum non rectâ feratur; ſed per ambages in oſſe cranij ober
<
lb
/>
rat? Et ſi ita; an non neceſſe ex illâ vehementiâ ictûs plura e
<
lb
/>
iuſdem vaſa diſcerpi & collidi? Pro quo notandum naturam </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>