9993IN LIB. DE COLORIBVS.
rationem, quare id iterum variatur.
quoniam, inquit,
hoc quod temperatur, ex lumine & colorato corpo-
re, vel medio, viridi verbi gratia, aut puniceo, inci-
dens in alium colorem hoc eſt in aliud corpus colo-
ratum vel perſpicuum & diaphanum, vel non perſpi-
cuum niſi in extremo; ſumit aliud temperamentum,
atque ita alio modo apparet. verùm ſcire conuenit, in
altero noſtro exemplari legi non ἀνακερασθὲ008 ſed ἀνακλα
σθὲ008 & meo iudicio rectius, vt dicendum ſit, reuerbe
ratum. nam non ſolùm lumen incidens in aliquod co
loratum inficitur eius colore: ſed etiã id quod refran-
gitur ab illo, illabens in aliud corpus coloratum, aliã
induit coloris imaginem. ATQVE ID ASSIDVE'
QVIDEM. Occurrit tacitæ cuidã dubitationi, num
ſcilicet hoc continuè fiat, cùm non ſemper varietas
hæc appareat. & ait, aſsiduè quidem continuéque id
fieri, verùm non ſemper ſenſu deprehendi. at inter-
dum, inquit, accedit ad oculos, & ſenſu percipitur;
ídq. bifariam: vel quia miſtio vicinior ſit, vel quia co
lor quiſpiã præpolleat, vt ſilicet vnus in miſtione vin
cat & obtineat reliquos. Ex his ſume duo principia,
vnum, quòd ſemper fit variatio, propter iam dictas
cauſas: alterum, quòd ea non ſemper appareat, & ſen
ſu diiudicetur; quoniam non ſemper vnus in miſtio-
ne prædominatur, ſuperátq. alios, ita vt poſsit vnius
coloris imaginem ſenſui offerre. Poſtremò conclu-
dit, colores ſæpe eam imaginem referre, qua media
colorantur. quare quæ in aqua videntur, aquea appa
rent: ſimiliter quæ ſpectantur in ſpeculis coloratis,
ſpeculorum colore videntur colorari. Adde, quòd vt
Ariſtoteles tertio Meteororum docet, quibus humi-
di ſupra modum ſunt oculi, in iis citò lumen refrin-
gitur, ob imbecillitatem, atque iccirco res iis
hoc quod temperatur, ex lumine & colorato corpo-
re, vel medio, viridi verbi gratia, aut puniceo, inci-
dens in alium colorem hoc eſt in aliud corpus colo-
ratum vel perſpicuum & diaphanum, vel non perſpi-
cuum niſi in extremo; ſumit aliud temperamentum,
atque ita alio modo apparet. verùm ſcire conuenit, in
altero noſtro exemplari legi non ἀνακερασθὲ008 ſed ἀνακλα
σθὲ008 & meo iudicio rectius, vt dicendum ſit, reuerbe
ratum. nam non ſolùm lumen incidens in aliquod co
loratum inficitur eius colore: ſed etiã id quod refran-
gitur ab illo, illabens in aliud corpus coloratum, aliã
induit coloris imaginem. ATQVE ID ASSIDVE'
QVIDEM. Occurrit tacitæ cuidã dubitationi, num
ſcilicet hoc continuè fiat, cùm non ſemper varietas
hæc appareat. & ait, aſsiduè quidem continuéque id
fieri, verùm non ſemper ſenſu deprehendi. at inter-
dum, inquit, accedit ad oculos, & ſenſu percipitur;
ídq. bifariam: vel quia miſtio vicinior ſit, vel quia co
lor quiſpiã præpolleat, vt ſilicet vnus in miſtione vin
cat & obtineat reliquos. Ex his ſume duo principia,
vnum, quòd ſemper fit variatio, propter iam dictas
cauſas: alterum, quòd ea non ſemper appareat, & ſen
ſu diiudicetur; quoniam non ſemper vnus in miſtio-
ne prædominatur, ſuperátq. alios, ita vt poſsit vnius
coloris imaginem ſenſui offerre. Poſtremò conclu-
dit, colores ſæpe eam imaginem referre, qua media
colorantur. quare quæ in aqua videntur, aquea appa
rent: ſimiliter quæ ſpectantur in ſpeculis coloratis,
ſpeculorum colore videntur colorari. Adde, quòd vt
Ariſtoteles tertio Meteororum docet, quibus humi-
di ſupra modum ſunt oculi, in iis citò lumen refrin-
gitur, ob imbecillitatem, atque iccirco res iis