Borelli, Giovanni Alfonso
,
De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus
,
1670
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 579
>
Scan
Original
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 579
>
page
|<
<
of 579
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
pagenum
="
220
"
xlink:href
="
010/01/228.jpg
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001134
">
<
arrow.to.target
n
="
marg293
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001135
">
<
margin.target
id
="
marg293
"/>
Cap. 5. de ae
<
lb
/>
ris grauitate
<
lb
/>
æquilibrio,
<
lb
/>
ſtructura, &
<
lb
/>
vi elaterią
<
lb
/>
eius.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001136
">
<
emph
type
="
center
"/>
PROP. CV.
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001137
">
<
emph
type
="
center
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
Exponitur quare, & quando aer relictus in fiſtula Torri
<
lb
/>
celliana altitudinem mercurij conſuetam deprimere
<
lb
/>
debeat; & ſimul traditur modus menſurandi
<
lb
/>
maximam aeris dilatationem.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001138
">EX Roberuallij pulcherrima obſeruatione illius
<
lb
/>
veſicæ cyprinæ, quæ in vacuo fiſtulæ dilatatur
<
lb
/>
ego conieci reperiri facilè poſſe in eodem Torricel
<
lb
/>
liano inſtrumento maximam amplitudinem, ad
<
expan
abbr
="
quã
">quam</
expan
>
<
lb
/>
aer non compreſſus à vi externa, & in ſua libertatę
<
lb
/>
relictus dilatari queat, quæ dilatatio certum, ac de
<
lb
/>
terminatum ſpatium in vacuo Torricelliano occupa
<
lb
/>
ret, quod nimirum ſufficienter exciperet maximam
<
lb
/>
eiuſdem aeris expanſionem. </
s
>
<
s
id
="
s.001139
">Hinc poſtea
<
expan
abbr
="
deducebã
">deducebam</
expan
>
<
lb
/>
molem aeris, quæ præcisè ſpatium vacuum in Tor
<
lb
/>
ricelliano inſtrumento occuparet (quam molem me
<
lb
/>
diocrem appellabimus) non poſſe deorsùm impelle
<
lb
/>
re, & magis
<
expan
abbr
="
cõprimere
">comprimere</
expan
>
ſuperficiem ſupremam mer
<
lb
/>
curij ſtagnantis, ac proindè omnes moles aeris mi
<
lb
/>
nores illa, & ideò minus ſpatium poſt totalem eo
<
lb
/>
rum dilatationem exigentes non poſſe prædictam
<
lb
/>
mercurij ſupremam ſuperficiem deprimere,
<
expan
abbr
="
cũ
">cum</
expan
>
è con
<
lb
/>
trà moles omnes acris excedentes ſupradictam me
<
lb
/>
diocrem molem, & ideò exigentes amplius ſpa
<
lb
/>
tium deprimere neceſſariò
<
expan
abbr
="
ſupremã
">ſupremam</
expan
>
mercurij ſuper
<
lb
/>
ficiem in fiſtula infra conſuetam altitudinem vnius
<
lb
/>
cubiti, & quadrantis. </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>