Borelli, Giovanni Alfonso
,
De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus
,
1670
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 579
>
Scan
Original
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 579
>
page
|<
<
of 579
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000387
">
<
pb
pagenum
="
82
"
xlink:href
="
010/01/090.jpg
"/>
<
arrow.to.target
n
="
marg92
"/>
<
lb
/>
prout plenum, & principium materiale deficeret,
<
lb
/>
aut abundaret in ipſis; & inſuper ait, quòd aſcenſus
<
lb
/>
ſursùm aliquorum corporum, nempè ignis,
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
à prin
<
lb
/>
cipio aliquo poſitiuo, ſcilicèt leuitate pendere an
<
lb
/>
tiquì cenſebant, ſed effici huiuſmodi aſcenſum per
<
lb
/>
extruſionem factam à fluidis corporibus ambienti
<
lb
/>
bus ponderoſioribus. </
s
>
<
s
id
="
s.000388
">Si igitur hæc fuit antiquorum̨
<
lb
/>
ſententia, quomodo eis tribui poteſt tàm enormis
<
lb
/>
abſurditas, quòd nimirum vacuum moueatur, impel
<
lb
/>
lat, habeat ſitum, & regionem ſursùm, versùs quam
<
lb
/>
tendit? </
s
>
<
s
id
="
s.000389
">quomodò, inquam, hæc affirmare poterant il
<
lb
/>
li, qui apertè aìebant motus omnes naturales corpo
<
lb
/>
rum elementarium tendere deorsùm omneſque pen
<
lb
/>
dere ab vnico principio poſitiuo, ſcilicèt à pleno, &
<
lb
/>
materia corporea? </
s
>
<
s
id
="
s.000390
">nec quia aer ſursùm impellitur,
<
lb
/>
extruditurque, inde ſequitur, quòd vacua in aere
<
expan
abbr
="
cõ-tenta
">con
<
lb
/>
tenta</
expan
>
moueantur, atque ſursùm aſcendant, nam ſi va
<
lb
/>
cuum nil aliud eſt, quàm ſpatium, id erit immobile,
<
lb
/>
& proindè aer ſecum non aſportabit vacuum ipſum
<
lb
/>
ſursùm, ſed in ipſo aſcenſu ſucceſſiuè acquiret noua
<
lb
/>
ſpatia: relinquendo præcedentia, quæ ſunt omninò
<
lb
/>
immobilia. </
s
>
<
s
id
="
s.000391
">at ſi nomen vacui meram pleni priuatio
<
lb
/>
nem, ac nihilum ſignificet, certum eſt quòd nihilum
<
lb
/>
moueri non poteſt, nec impellere, nec ab vno ad
<
lb
/>
alium locum migrare. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.000392
">
<
margin.target
id
="
marg91
"/>
Ibidem.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.000393
">
<
margin.target
id
="
marg92
"/>
Cap. 4. poſi
<
lb
/>
tiuam leui
<
lb
/>
tatem noņ
<
lb
/>
dari.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000394
">Poſtquam conſiderauimus Ariſtotelis argumenta
<
lb
/>
contra Antiquos, qui leuitatem poſitiuam omninò
<
lb
/>
negabant, reſtat modò vt eiuſdem Ariſtotelis ratio
<
lb
/>
nes pro leuitatis ſtabilimento, & poſitione conſide-</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>