Borelli, Giovanni Alfonso, De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus, 1670

Page concordance

< >
< >
page |< < of 579 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.002764">
                <pb pagenum="519" xlink:href="010/01/527.jpg"/>
                <arrow.to.target n="marg728"/>
                <lb/>
              quadam, & fallaci imaginatione applicat, tribuit­
                <lb/>
              que conceptum plenitudinis ipſi vacuo, ſcilicèt ap­
                <lb/>
              plicat conceptum, & imaginationem dimenſionum
                <lb/>
              eorumque menſuram vbi reuera deficit prædicta
                <expan abbr="mẽ-ſura">men­
                  <lb/>
                ſura</expan>
              ; ex quo deducitur eſſe merum
                <expan abbr="figmẽtum">figmentum</expan>
              , & me­
                <lb/>
              ram deceptionem, & fallaciam intellectus, qui nullo
                <lb/>
              pacto ſpoliari poteſt idea, & conceptu plenitudinis,
                <lb/>
              & corporis, & quantumcumque nitatur eam remo­
                <lb/>
              uere, ſemper in eius idea, & imaginatione verſatur
                <lb/>
                <expan abbr="phãtaſia">phantaſia</expan>
              , & imago entitatis
                <expan abbr="cuiuſdã">cuiuſdam</expan>
              omni ex parte
                <expan abbr="ex-tẽſæ">ex­
                  <lb/>
                tenſæ</expan>
              . </s>
              <s id="s.002765">Quod porrò neceſſarium eſſe videtur, nam cùm
                <lb/>
              nihil in intellectu concipi, aut exiſtere poſſit, quod
                <lb/>
              priùs à ſenſibus non hauſtum ſit; ſenſus verò nonniſi
                <lb/>
              res vndequa que extenſas, & corporeas ab ipſo ortu
                <lb/>
              per totam ætatem percipiat; hinc eſt quòd nunquam
                <lb/>
              intellectus quantumcumque nitatur, ideam, ſeu ima­
                <lb/>
              ginem incorpoream, & dimenſionibus carentem ſibi
                <lb/>
              effingere queat; quia nimirum quando per
                <expan abbr="illationẽ">illationem</expan>
                <lb/>
              quamdam nititur ab imagine, & phantaſia corporea
                <lb/>
              progredi ad ideam incorporei, & vacui, tunc conatur
                <lb/>
              eam quodammodò extenuare, expandere, ac rarefa­
                <lb/>
              cere, vt ſic per gradus ad conceptum vacui incorpo­
                <lb/>
              rei perueniat; at hoc numquam aſſe qui poteſt, quią
                <lb/>
              ſemper eius conceptus ſiſtitur in aliqua imagine, ſeù
                <lb/>
              phantaſia nebulæ, ſeu auræ rariſſimæ, & valdè
                <expan abbr="expã-fæ">expan­
                  <lb/>
                ſæ</expan>
              , nunquam autem vltra limites extenſionis corpo­
                <lb/>
              reæ tranſcendere valet. </s>
              <s id="s.002766">& hinc fit vt quotieſcumque
                <lb/>
              ſubſtantiam quamdam ſpiritualem, veluti anima eſt,
                <lb/>
              vel Angelus, contemplari conamur,
                <expan abbr="tũc">tunc</expan>
              quidem per-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>