Borelli, Giovanni Alfonso, De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus, 1670

Page concordance

< >
Scan Original
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
< >
page |< < of 579 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000400">
                <pb pagenum="84" xlink:href="010/01/092.jpg"/>
                <arrow.to.target n="marg94"/>
                <lb/>
              pellatur, extrudaturque à maiori grauitate aliorum
                <lb/>
              corporum fluidorum, veluti eſt aer, & aqua; & hæc
                <lb/>
              poſtrema erat Platonis, & Democriti ſententia,
                <expan abbr="quã">quam</expan>
                <lb/>
              Ariſtoteles redarguere tenebatur: Argumentum ve­
                <lb/>
              rò Ariſtotelis aliam longè diuerſam propoſitionem
                <lb/>
              à nemine in dubium reuocatam petit, atque inſecta­
                <lb/>
              tur; nil enim aliud obijcit, quàm phenomenon, quod
                <lb/>
              ſenſibus patet, & quod aduerſarij vltrò
                <expan abbr="concedebãt">concedebant</expan>
              ,
                <lb/>
              ſcilicet quòd omnes videmus ignem ſupra
                <expan abbr="aerẽ">aerem</expan>
              ele­
                <lb/>
              uari; at tenebatur potius Ariſtoteles demonſtrarę
                <lb/>
              ignem aſcendere non quia à medio fluido grauiori
                <lb/>
              extruditur
                <expan abbr="impelliturq;">impelliturque</expan>
              ſursùm, ſed quia ſponte à vi
                <lb/>
              propria leuitatis mouetur, quod non præſtitit, pote­
                <lb/>
              rit ergò vocari Ariſtotelicum ratiocinium potiùs pe­
                <lb/>
              titio, quàm demonſtratio. </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.000401">
                <margin.target id="marg94"/>
              Cap. 4. poſi­
                <lb/>
              tiuam leui­
                <lb/>
              tatem noņ
                <lb/>
              dari.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000402">Non deſunt Peripatetici, qui vt
                <expan abbr="vigorẽ">vigorem</expan>
              , & vim̨
                <lb/>
              addant Ariſtotelico ratiocinio, aiunt abſurdum eſſe
                <lb/>
              omninò corpora naturalia moueri ad propria locą
                <lb/>
              non à principio intrinſeco, & eis à natura inſito, ſed
                <lb/>
              à violentia externi corporis per extruſionem, vnde
                <lb/>
              deducitur, quòd natura in operationibus tàm neceſ­
                <lb/>
              ſarijs, & vtilibus fuerit deficiens, cùm nimirum in­
                <lb/>
              digeat ſtimulis, & impulſu violento, & coactione,
                <lb/>
              quæ cùm reſiſtentiam, & violentiam includat, vide­
                <lb/>
              tur operatio non naturalis, & propterea neque per­
                <lb/>
              petua, neque vtilis ad ordinem, & conſeruationem
                <lb/>
              vniuerſi. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000403">Huic ſpecioſo ratiocinio reſponderi poteſt, eſſę
                <lb/>
              regulam fallacem, quòd vbicumque actiones, & o-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>