Borelli, Giovanni Alfonso, De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus, 1670

Page concordance

< >
Scan Original
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
< >
page |< < of 579 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000394">
                <pb pagenum="83" xlink:href="010/01/091.jpg"/>
                <arrow.to.target n="marg93"/>
                <lb/>
              remus. </s>
              <s id="s.000395">Præcipua eius ratio hæc eſt, quia reperiun­
                <lb/>
              tur duo loca contraria in natura ſursùm, & deorsùm,
                <lb/>
              ſcilicèt circumferentia, & centrum mundi, ſeu ter­
                <lb/>
              ræ; & euidentèr apparet, quòd terra infima eſt, &
                <lb/>
              ſubiacet omnibus alijs corporibus
                <expan abbr="mũdanis">mundanis</expan>
              , demer­
                <lb/>
              gitur enìm deſcendendo infrà aerem, & infra
                <expan abbr="aquã">aquam</expan>
              ,
                <lb/>
              quouſque ad locum infimum perducatur, nempè ad
                <lb/>
              centrum, quando nimirum ea non impeditur; hinc
                <lb/>
              deducit, ergo terra eſt abſolutè, & ſimplicitèr gra­
                <lb/>
              uis, & non relatiuè. </s>
              <s id="s.000396">E contrà videmus aerem pene­
                <lb/>
              trare denſitatem ipſius aquæ, & aſcendere ſuper
                <expan abbr="">eam</expan>
              ,
                <lb/>
              & ignem perforare
                <expan abbr="denſitatẽ">denſitatem</expan>
                <expan abbr="">tum</expan>
              aquę, tùm aeris, per­
                <lb/>
              ducique ad ſupremam, & extremam ſuperficiem ae­
                <lb/>
              ris, veluti ad locum ſuum
                <expan abbr="naturalẽ">naturalem</expan>
              ſupremum, vbi
                <lb/>
              tandèm quieſcit, nec vlteriùs mouetur. </s>
              <s id="s.000397">Et quia, in­
                <lb/>
              quit, ignis omnibus ſupereminet, igitur eſt ſimpli­
                <lb/>
              citèr, & abſolutè leuis; terra omnibus ſubijcitur, igi­
                <lb/>
              tur eſt abſolutè grauis. </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.000398">
                <margin.target id="marg93"/>
              Cap. 4. poſi­
                <lb/>
              tiuam leui­
                <lb/>
              tatem noņ
                <lb/>
              dari.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000399">Vt verò vim, & energiam Ariſtotelici ratiocinij
                <lb/>
              percipiamus, & exactè perpendamus, oportet vt ſta­
                <lb/>
              tum controuerſiæ memoremus, ſcilicèt theſim Pla­
                <lb/>
              tonis, atque Democriti, quam Ariſtoteles redargue­
                <lb/>
              re profitetur, ante oculos ponamus, & poſtea argu­
                <lb/>
              mentum ab Ariſtotele adhibitum conſideremus. </s>
              <s id="s.000400">Et
                <lb/>
              primò ratum perſpectumque eſt duplici modo fieri
                <lb/>
              poſſe vt ignis ſursùm perducatur, & ſuper omnia e­
                <lb/>
              lementa emineat, aut nempè quia ignis ſponte ſuą
                <lb/>
              mouetur ſursùm à principio intrinſeco, & naturali,
                <lb/>
              ſcilicèt à leuitate, vel potiùs, quia ibidem ignis ex-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>