ART. XV. XVI. XVII. XVIII. XIX. XX.
Et Magnetem ferrum, & Terram grauia trahe
re per inſenſilia organula: &, Cur attractio pro
pe Terram non ſit ſenſibilior, quàm procùl.
Et Magnetem ferrum, & Terram grauia trahe
re per inſenſilia organula: &, Cur attractio pro
pe Terram non ſit ſenſibilior, quàm procùl.
Non ridet Author in ſinu, vt R. P. ait, dum Magne
tem non trahere ſine organulis corporeis contendit: neque non
agit ſeriò, dum hamulos, catenulaſque, quatenus patitur imbe
cillitas, fingit. Dum ait R. P. non alio modo tractionem fie
ri, quàm quòd Magnes, & ferrum ſponte naturæ incitata in
mutuos amplexus accurrant; id eleganter quidem, ſed non ita
vt res vocibus ſubiecta intelligi poßit: quomodo ſcilicet vtrum
uis, ac ſpeciatim ferrum inanime, ac inarticulatum, incitet
ſeipſum, & nullare à Magnete emiſſa, diuinet tamen, quando
eſt propè, & metiatur vireis, ac ſpatium, è quo verſus ipſum
inſiliat. Neque verò dicere poteſt emitti à Magnete quali
tatem quandam, quæ ſit merum accidens: cùm exinde diffi
cultatum inextricabilium ſeges ſubnaſcatur. Quod cauſſatur
autem organula inſenſilia dicta: conſtat ſatis ea ſic dici, quòd nec
videri oculis, nec palpari manibus poßint. Iniuriâ traducit Au
thorem R. P. quaſi proptereà neget poſſe Deum Magneti talem
qualitatem, qualem deſcribit imprimere: cum quæſtio non ſit, an
à Deo ſit, quicquid Magneti impreßum eſt: ſed quale ſit, quod est
impreſſum. Quod obiicit verò, vt ferrum à Magnete fortiùs è
propinquo, quàm, è longinquo trahitur, non ſic obſeruari
trahi à terra lapidem, quatenus magis non ponderat, nec ve
locius initio cadit ad baſin turris, quàm ad fastigium: Patet
cauſſam eſſe, non quòd diſcrimen aliquod non ſit: ſed quòd
euadere ſenſibile non poßit, quouſque lapis ponderetur, inci
piatve cadere ex tanta altitudine, quæ non minorem habeat
tem non trahere ſine organulis corporeis contendit: neque non
agit ſeriò, dum hamulos, catenulaſque, quatenus patitur imbe
cillitas, fingit. Dum ait R. P. non alio modo tractionem fie
ri, quàm quòd Magnes, & ferrum ſponte naturæ incitata in
mutuos amplexus accurrant; id eleganter quidem, ſed non ita
vt res vocibus ſubiecta intelligi poßit: quomodo ſcilicet vtrum
uis, ac ſpeciatim ferrum inanime, ac inarticulatum, incitet
ſeipſum, & nullare à Magnete emiſſa, diuinet tamen, quando
eſt propè, & metiatur vireis, ac ſpatium, è quo verſus ipſum
inſiliat. Neque verò dicere poteſt emitti à Magnete quali
tatem quandam, quæ ſit merum accidens: cùm exinde diffi
cultatum inextricabilium ſeges ſubnaſcatur. Quod cauſſatur
autem organula inſenſilia dicta: conſtat ſatis ea ſic dici, quòd nec
videri oculis, nec palpari manibus poßint. Iniuriâ traducit Au
thorem R. P. quaſi proptereà neget poſſe Deum Magneti talem
qualitatem, qualem deſcribit imprimere: cum quæſtio non ſit, an
à Deo ſit, quicquid Magneti impreßum eſt: ſed quale ſit, quod est
impreſſum. Quod obiicit verò, vt ferrum à Magnete fortiùs è
propinquo, quàm, è longinquo trahitur, non ſic obſeruari
trahi à terra lapidem, quatenus magis non ponderat, nec ve
locius initio cadit ad baſin turris, quàm ad fastigium: Patet
cauſſam eſſe, non quòd diſcrimen aliquod non ſit: ſed quòd
euadere ſenſibile non poßit, quouſque lapis ponderetur, inci
piatve cadere ex tanta altitudine, quæ non minorem habeat