Gassendi, Pierre, De proportione qua gravia decidentia accelerantur, 1646

Page concordance

< >
Scan Original
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
< >
page |< < of 360 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000215">
                <pb xlink:href="028/01/029.jpg"/>
                <emph type="italics"/>
              potius eſſe caſum ab acceleratione violentum, quàm à ſimplici
                <lb/>
              motu naturalem. </s>
              <s id="s.000216">Quàm parùm autem cenſendum ſit, quod
                <lb/>
              ex ſimplici motu eſt, ex eo probatur, quòd ſi qualis incipit mo­
                <lb/>
              tus quo momento primo eſt adhûc ab acceleratione liber, talis
                <lb/>
              perſeueraret per duarum
                <expan abbr="orgyiarũ">orgyiarum</expan>
              altitudinem; ille, aſſumpto
                <lb/>
              pro primo momento, vno minuto ex ijs, quæ decima vocant, non­
                <lb/>
              dum eſſet planè peractus poſt annos
                <emph.end type="italics"/>
              5322380:
                <emph type="italics"/>
              neque adeò lapis,
                <lb/>
              ſi occœpiſſet illo motu ab vſque initio Mundi cadere, perfeciſſet
                <lb/>
              iam ſeptimam vnam digiti partem. </s>
              <s id="s.000217">Deinde, cùm illud vio­
                <lb/>
              lentum dicatur, cuius principium extra eſt; etiam deſcenſus, ſeu
                <lb/>
              ſimplex motus eſſe comprobatur à principio externo, nempe à
                <lb/>
              virtute attractrice Terræ (credebatur tunc poſſe quoque aër à
                <lb/>
              tergo impellere) tum quia lapis ſeu intra vacuum (vbi nihil
                <lb/>
              cum Mundo, Terráque adeò communicaret, ac perinde illi fo­
                <lb/>
              ret, ſeu eſſet, ſeu non eſſet Mundus) ſeu intra aërem infinitum
                <lb/>
              (ſi ſolus præter ipſum foret) talem motum nullum haberet:
                <lb/>
              tum quia quæ res ſunt intenſionis capaces, à qua cauſſa habent
                <lb/>
              gradus reliquos, ab ea nanciſcuntur & primum; atque adeò,
                <lb/>
              vti dum calefit aqua, non cæteri gradus ab externo ſunt, pri­
                <lb/>
              mus ab interno principio, ſed omnes ab externo ſunt: ita dum
                <lb/>
              lapis deorsùm mouetur, non cæteræ motus partes ab externa
                <lb/>
              cauſſa, & prima ab interna ſunt; verùm ſunt omnes ab ex­
                <lb/>
              terna.
                <emph.end type="italics"/>
              A p. </s>
              <s id="s.000218">240. in 246. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000219">ART. XI. XII. XIII. XIV. </s>
              <s id="s.000220">Terram grauia
                <lb/>
              attrahere; &, Quid illi contingeret, ſi verſus
                <lb/>
              Lunam dimoueretur? </s>
              <s id="s.000221">Quid lapidi, ſi intra for­
                <lb/>
              nicem ad centrum Terræ conſtitueretur? </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000222">
                <emph type="italics"/>
              Cùm attrahi grauia à Terra videantur, ob cauſſam iam
                <lb/>
              expoſitam: Ad illud, quod quærit R. P. quid ipſi Terræ con-
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>