Lucretius, De rerum natura: Libri Sex (Vol. I, Text), 1893

Page concordance

< >
Scan Original
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
< >
page |< < of 258 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap n="3">
            <p type="main">
              <s id="s.000747">
                <pb xlink:href="082/01/106.jpg" pagenum="144"/>
              interiisse et quae nunc est nunc esse creatam. </s>
              <s id="s.000748">
                <lb/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000749">Praeterea si iam perfecto corpore nobis
                <lb/>
              inferri solitast animi vivata potestas
                <lb/>
              tum cum gignimur et vitae eum limen inimus,
                <lb/>
              haud ita conveniebat uti cum corpore et una
                <lb/>
              cum membris videatur in ipso sanguine cresse,
                <lb/>
              sed velut in cavea per se sibi vivere solam.</s>
              <lb/>
              <s id="s.000750">CONVENIT UT SENSU CORPUS TAMEN AFFLUAT OMNE
                <lb/>
              quod fieri totum contra manifesta docet res;
                <lb/>
              namque ita conexa est per venas viscera nervos
                <lb/>
              ossaque, uti dentes quoque sensu participentur;
                <lb/>
              morbus ut indicat et gelidai stringor aquai
                <lb/>
              et lapis oppressus, subiit si e frugibus, asper.
                <lb/>
              quare etiam atque etiam neque originis esse putandumst
                <lb/>
              expertis animas nec leti lege solutas.</s>
              <lb/>
              <s id="s.000751">nam neque tanto opere adnecti potuisse putandumst
                <lb/>
              corporibus nostris extrinsecus insinuatas,
                <lb/>
              nec, tam contextae cum sint, exire videntur
                <lb/>
              incolumes posse et salvas exsolvere sese
                <lb/>
              omnibus e nervis atque ossibus articulisque.</s>
              <lb/>
              <s id="s.000752">quod si forte putas extrinsecus insinuatam
                <lb/>
              permanare animam nobis per membra solere,
                <lb/>
              tanto quique magis eum corpore fusa peribit.
                <lb/>
              quod permanat enim dissolvitur, interit ergo.</s>
              <lb/>
              <s id="s.000753">dispertitus enim per caulas corporis omnis
                <lb/>
              ut cibus, in membra atque artus cuin diditur omnis,
                <lb/>
              disperit atque aliam naturam sufficit ex se,
                <lb/>
              sic anima atque animus quamvis integra recens
                <emph type="italics"/>
              in
                <emph.end type="italics"/>
                <lb/>
              corpus eunt, tamen in manando dissoluuntur,
                <lb/>
              dum quasi per caulas omnis diduntur in artus
                <lb/>
              particulae quibus haec animi natura creatur,
                <lb/>
              quae nunc in nostro dominatur corpore nata
                <lb/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>